Miecz dla króla recenzja

Sam tytuł już, w dodatku zupełnie inaczej przetłumaczony ("Sword in the stone"), daje nam obraz całej powieści, pierwszego tomu sagi arturiańskiej pióra T.H.White'a.
Niby domyśleć by się można, iż książka opowiada losy młodego Artura w jego żmudnej drodze na tron, jednakże już po kilku stronach czytelnik może doznać miłego/niemiłego zaskoczenia (niepotrzebne skreślić).
Anglia opisana przez autora to świat magiczny i bajkowy, któremu bliżej do Hogwartu niż do "Mgieł Avalonu". Postacie opisane przez White'a to weseli i rubaszni "wujkowie" a przemoc i walka ograniczona jest w powieści do niezbędnego i uzasadnionego minimum. Sam autor, niczym książkowy Merlin, który "żyje wspak" i często wspomina nowożytność, to istny erudyta który wplata w wątki powieści: wiersze, cytaty, historie z życia brytyjskiej fauny i losy mitycznych bohaterów. Warstwa dydaktyczna powieści jest niezwykle rozbudowana a autor często zwraca się bezpośrednio do czytelnika, prosząc go o komentarz lub wysilenie wyobraźni. Wedrówki Artura pod postacią ryby, mrówki oraz gęsi mogą zanudzić na śmierć nawet najwytrwalszego czytelnika. Niniejsze elementy powieści mogą również bardzo rozdrażnić amatorów epickiej lub heroicznej fantasy lub niezwykle przypaść do gustu miłośnikom np. "Narnii". Ja po przeczytaniu pierwszego tomu mam mieszane uczucia i wciąż porównuje powieść z Disney'owską adaptacją którą oglądałem kilkanaście razy w dzieciństwie.
Powiem tak: klasyk klasykiem ale mam nadzieję że kolejne tomy będą lepsze.