Kresowe nadzieje recenzja

„ Są rzeczy, na które nie mamy wpływu, i pozostaje nam tylko je przyjąć, ale na wiele innych możemy coś poradzić.” (str.153)

Dalsze losy bohaterów „ Kresowej miłości”. Akcja toczy się trzytorowo. W roku 1930 bohaterką jest Hanna. Poznajemy jej historię dzięki pamiętniku, który prowadziła. Miała szczęśliwe dzieciństwo. Rodzina mieszkała we Lwowie, w którym byli zakochani. Zakochała się w chłopcu, z którym snuła plany na przyszłość, lecz on ją rzucił. Później mściła się na chłopcach. Rozkochiwała ich w sobie i porzucała.

Jej pierwszy bal okazał się prawdziwym sukcesem. Po raz drugi jej serce mocno zabiło. Byli szczęśliwym małżeństwem. Przyszłość zapowiadała się obiecująco do momentu, kiedy przeżyła osobistą tragedię. Po okresie niemocy powoli budziła się w niej chęć do życia. Do walki o swoje marzenia, o dobrą przyszłość. Jej świat nabierał barw, lecz nie na długo, bo wybuchła wojna. A z nią kolejne straty bliskich i zmaganie się z trudną wojenną rzeczywistością. Wojna zabrała jej bliskich, ukochane miasto i dawne beztroskie życie. Była silną osobowością i radziła sobie w życiu.

Bohaterką czasów współczesnych jest prawnuczka Hanny, Agnieszka. Od dziadka otrzymała pamiętnik prababci, dzięki czemu mogła przenieść się w tamte czasy i poznać historię przeszłości jej krewnej. Agnieszka była szczęśliwą dziewczyną. Miała przy boku ukochanego, planowali wspólną przyszłość. Lecz szczęściem nie cieszyła się długo, przeżyła dramat, po którym nie potrafiła się podnieść. Tkwiła w zawieszeniu. Nie potrafiła poradzić sobie ze sobą. Szukała swojej drogi, lecz nie mogła jej odnaleźć. Musiała uporać się z przeszłością. Zostawić ją za sobą i żyć teraźniejszością, co w końcu jej się udało.

Kolejnymi bohaterami są Dagmara i Adam, których pamiętamy z części pierwszej jako zakochaną w sobie parę. Od kiedy Dagmara poszła do pracy coraz bardziej oddalali się od siebie. Mimo uczucia pojawiały się wzajemne pretensje, szczególnie z jej strony. Dagmara stawała się zazdrosna. Czuła się rozczarowana, samotna, zagubiona. Chciała być w porządku w stosunku do matki i męża, ale nie wychodziło jej to.

Jej mama była apodyktyczną osobą, narzucającą swoją wolę. Dagmara nie potrafiła jej się przeciwstawić i cierpiało na tym małżeństwo. Małżonkowie żyli obok siebie jak obcy ludzie. Każdy zajmował się swoimi sprawami. Źle to wyglądało, ale w końcu wyjaśnili sobie pewne rzeczy i wszystko było w porządku.

To powieść o pierwszych i prawdziwych miłościach. O smakowaniu zakazanego owocu. O ludzkich rozterkach i dramatach. O radzeniu sobie z żałobą. Radość i szczęście miesza się ze smutkiem i tragedią.