Chwasty recenzja

Swoją przygodę z Krzysztofem Jóźwikiem rozpoczęłam od ,,Skrawków". Dobrze myślicie, od drugiego tomu tej serii. Czy wtedy wiedziałam, że to drugi tom? Oczywiście, że nie, ale nie zraziło mnie to i finalnie książka trafiła do grona moich ulubieńców. Tom pierwszy czekał na mnie długo i sama nie wiem, dlaczego tak się stało. Chyba potrzebowałam jakiegoś impulsu. Okazała się nim być informacja, że wkrótce zostanie wydany trzeci tom tej serii!

Pierwszą moją obserwacją podczas czytania był progres autora, jeśli chodzi o styl pisania. W ,,Chwastach" widać jeszcze pewne niedociągnięcia, ale mimo to przez książkę się płynie. Zmieniła się nieco budowa zdań i mam wrażenie, że dzięki temu styl autora nadal pozostał charakterystyczny, ale zyskał na wartości. Im więcej książek powstaje, tym większe zdobywa się doświadczenie, dlatego wierzę, że trzeci tom będzie jeszcze lepszy.

Na pochwałę zasługuje tutaj wykreowana zagadka kryminalna. Niezwykle ciekawa, niosąca ze sobą pewne przesłanie i zbudowana na racjonalnych przesłankach jej powstania (jeśli racjonalnym można nazwać likwidowanie ludzi robiących w życiu złe rzeczy). Postać antagonisty została świetnie wykreowana, bo mimo iż do końca książki nie znamy jej tożsamości, to od pierwszej zbrodni chcemy poznawać, co kryje się w jej głowie i jakie są jej motywacje. Ta tajemniczość wywołuje dreszczyk emocji, a autor sprytnie podrzuca nam tropy, które potrafią zmienić nasze typy, co do tego, kto kryje się za ,,Użytkownikiem", z każdym kolejnym rozdziałem. Ciekawi i dobrze wykreowani bohaterowie dopełniali tę historię.

Minusem w tej książce jest zdecydowanie wątek romantyczny. Gdybym czytała tylko ten tom, to powiedziałabym, że całkiem niepotrzebny, ale wiem, że w ,,Skrawkach" wypada on o niebo lepiej. Tutaj wszystko wydarzyło się za szybko, bez żadnych do tego przesłanek. Miał on na celu również pokazanie trudności, z jakimi mierzą się nasi bohaterowie i to się udało, jednak całościowo nie wypada on za dobrze.

Bardzo mocnym elementem tej książki jest świetne zakończenie. Autor tak sprawnie wyprowadza czytelnika w pole, że finał tej historii zaskakuje, a tożsamość antagonisty na pewno was zdziwi! Nie zapominajcie jednak, że jest tutaj krwawo i brutalnie, więc jeśli nie lubicie takich scen, to odpuśćcie sobie książki Krzysztofa Jóźwika, bo jest w tym dobry!