Chwasty recenzja

Chociaż wcześniej czytałam "Skrawki" i "Szczątki", bo tylko te były w mojej bibliotece, jednak zachęcona dobrymi opiniami chciałam przeczytać również "Chwasty", czyli pierwszą część cyklu "Historia warszawska" Krzysztofa Jóźwika. Nie żałuję swojej decyzji, bo naprawdę warto było przeczytać te książkę.
Zaczynając serię od drugiej części nie odczułam braku wcześniejszej, chociaż wolę czytać takie cykle w odpowiedniej kolejności.

Narracja prowadzona jest z perspektywy kilku osób a także w różnych ramach czasowych, co pozwala na lepsze poznanie bohaterów i motywów ich postępowania. Przyznam, że niemal do samego końca nie wiedziałam kto stoi za zbrodniami, gdyż autor tak kluczył i tak plątał różne watki i tropy, że po prostu dałam się wywieźć w pole...

Na jednym z warszawskich osiedli pod śmietnikiem, znalezione zostały zwłoki mężczyzny. Zginął od ciosów zadanych nożem. Właściwie to nikt z sąsiadów nie żałuje ofiary, gdyż był ich zmorą, ciągle pił i urządzał głośne awantury żonie a nawet potrafił jej nieźle przyłożyć. Ona jednak nigdy się nie skarżyła, zawsze sama go nawet broniła przed ludzkim gadaniem. Gdy jednak po jednej z takich awantur, uderzył także ich małą córeczkę tak, że straciła przytomność, wreszcie chyba coś do niej dotarło. Policja jednak musi prowadzić postępowanie śledcze nawet w takich przypadkach, gdy nikt nie żałuje ofiary. Zabójstwo to zabójstwo.

Gdy jednak za kilka dni giną kolejne osoby, istnieje prawdopodobieństwo, że grasuje seryjny morderca. Dziwną sprawą jest fakt, że na każdym ciele zabójca zostawia jakąś zasuszoną roślinę. Są to jakby chwasty wyjęte z zielnika. Właśnie ten zasuszony chwast i sposób zabijania nasunęły śledczym, że to seryjny. Tym bardziej, że już wcześniej, w innej dzielnicy również jedna z ofiar miała na ciele położony chwast...
Tak właściwie to wszystkie ofiary można byłoby sklasyfikować jako takie właśnie "chwasty" funkcjonujące w społeczeństwie i ktoś je... wyrywa, usuwa.
Podejrzanych osób jest coraz więcej, lecz nikomu nie można postawić twardych zarzutów z braku dowodów.
Kto i dlaczego eliminuje w okrutny sposób ludzi? Co ich łączy? W jaki sposób morderca "wybiera" ofiary? Czy każdy mógłby, czy byłby zdolny do zabicia innej osoby, choćby nawet była "chwastem"?

Lubię tego typu historie, w których zabójca ma swój plan, kieruje się kluczem niezrozumiałym dla innych i chociaż w tej książce znajdziemy wiele dość brutalnych scen, to znając autora, można się właśnie tego spodziewać.
Zaskoczyło mnie samo zakończenie, ale podobało mi się.
Polecam. Warto zacząć czytać tę serię właśnie od "Chwastów".