Koszmary zasną ostatnie recenzja

„Koszmary zasną ostatnie” to finałowy tom debiutanckiej trylogii autorstwa Roberta Małeckiego z dziennikarzem Markiem Benerem. Poprzednie części pozostawiły czytelników z wieloma pytaniami, na które wielu z nas chciało uzyskać odpowiedzi. Przyznam, że bardzo chciałam poznać zakończenie tej historii, bez względu na to, czy okaże się one szczęśliwe, czy wręcz przeciwnie.

Marek Bener ma do rozwikłania zagadkę tajemniczego zniknięcia Jana Stem perskiego. Mężczyzna był ofiarą mobbingu i zmagał się z depresją. Czy mógł targnąć się na własne życie? Bener, podążając za tropami, trafia na ślad, który prawdopodobnie łączy się ze sprawą, która dotyczy jego osobiście i od lat pozostaje nierozwiązana.

„Koszmary zasną ostatnie” to finałowa, a zarazem najlepsza część trylogii. W tej części autor doskonale zadbał o to, by czytelnik podczas lektury nawet przez moment nie pomyślał o odłożeniu książki na bok. Sięgając po książkę, wiedziałam, że dostanę w końcu odpowiedzi na wszystkie pytania, które zrodziły się po lekturze „Najgorsze dopiero nadejdzie”. Nie sądziłam jednak, że ta część będzie najbardziej emocjonująca.
„Koszmary zasną ostatnie” to część, w której poznajemy trochę inną stronę Marka Benera. Po długoletnich poszukiwaniach żony i szukaniu odpowiedzi na to, co wydarzyło się przed siedmioma laty, Marek Bener jest już zwyczajnie tym zmęczony. Obserwujemy drastyczną zmianę z człowieka zdeterminowanego, pewnego siebie i zadziornego w mężczyznę złamanego, cierpiącego, pełnego bólu i tęsknoty. Śledzimy kolejne wydarzenia i odnosimy wrażenie, że tylko krok dzieli Benera od poddania się i odpuszczenia dalszych poszukiwań.
„Koszmary zasną ostatnie” to bardzo dobre zwieńczenie trylogii Roberta Małeckiego. W tej części dostajemy wszystko to, czego oczekujemy od dobrze skrojonego kryminału. Dynamiczna akcja w połączeniu z wieloma intrygującymi wątkami i realistycznymi bohaterami, z których każdy zmaga się z własnymi problemami, tworzy niezwykle angażującą historię, którą chłonęłam z ogromnym zaciekawieniem. Podczas lektury napięcie nie odstępowało mnie nawet na krok, a finał sprawił, że przez moment poczułam szybsze bicie serca.
Jeżeli jeszcze nie mieliście okazji poznać debiutanckiej trylogii Roberta Małeckiego, to myślę, że najwyższy czas to zmienić. To pozycja obowiązkowa dla miłośników powieści kryminalnych. Bardzo polecam!