Koszmary zasną ostatnie recenzja

Podrażnione demony reagują jak wściekłe psy. Pojawia się gniew, złość i przeszywajacy mrok, owiany tajemnicą przeszłości. Niezabliźnione rany doskwierają a koszmary ciągle żywe zaczynają straszyć w ciszy samotności, otulonej nocą. Ciągła walka z lękami, a każdy kolejny krok przybliża do przepaści prawdy i prowadzi na dno. Wewnętrzny ból i upadek, z którego ciężko się podnieść. Wrogi czas, który bezlitośnie pożera i niszczy. Nieprzepracowane emocje budzą zmory, będące skutkiem przeżytych traum. Mary tamtych dni potrafią dopaść każdej nocy. Obrazy płyną ciągle i ciągle, nieprzerwanie "jak Wisła pod taflą lodu".

Tom trzeci cyklu z Markiem Benerem i zwieńczenie serii. Zamknięcie spraw, które rozpoczęły się w poprzednich częściach i zaważyły na życiu dziennikarza. Kolejne śledztwo, w które się angażuje, pozwala spojrzeć na nowo na zdarzenia sprzed lat, odzierając ze złudzeń. Nieustająca walka o prawdę i poszukiwanie sensu w zaistniałych wydarzeniach. Uśpione głęboko zło wynurza się z otchłani zapomnienia i odsłania sekrety.

Bener zapada się w sobie, ciężko ogarnąć codzienność. Natłok spraw i wrażeń kumuluje się i przejawia agresją. Desperacko szuka prawdy łamiąc zasady i przekraczając granice, a los wystawia go na kolejne próby. Chce uwolnić się od bolesnych myśli, wyzwolić z dręczonej niewiedzą świadomości. Upada, nie zauważając, że w tej walce pozostaje zupełnie sam, jak biały żagiel dryfujący na bezkresnym morzu. Ta przerażająca pustka wyżłobiła trwały ślad, który wyniszcza. Tylko koszmary, które i tak zasną ostatnie, bezustannie towarzyszą, a smierc staje się wierną przyjaciółką.
Siedem lat niekończącej się udręki. Poszukiwanie i nadzieja, nieustające pytania, na które odpowiedzią jest "przedłużająca się cisza" i łzy bezradności. Droga donikąd, bez początku i końca.

Życie sprowadza się do trwania w chwili zawieszonej pomiędzy przeszłością, do której wgląd jedynie przez mgłę złudzeń, a przyszłością, w stronę której ciężko kroczyć. Uwięziony w matni przez samego siebie, próbuje się wyrwać. Pragnie uciec, ale przeszłość pełna żalu bez końca żywa, depcze mu po piętach i uwiera jak zadra w bucie.

Nadchodzi czas, by zamknąć wszystkie drzwi, spojrzeć prawdziwe w oczy. Rozliczyć się z kłamstwami. Śni na jawie koszmar, który "wypluje go nad ranem w rzeczywistość pozbawioną złudzeń". Pozostaje tląca się nadzieja, która przygasa, a w "snach i koszmarach bywa dokładnie tak samo: czujesz i przeżywasz wszystko na jawie".

Robert Małecki ma niezwykłą umiejętność tworzenia klimatycznych historii, pełnych napięcia, niepewności, oczekiwania. Wzbogaca fabułę analizując ludzkie emocje i przemyca życiowe problemy, które mogą dotyczyć każdego z nas. Do tego idealnie wykreowani bohaterowie, z przejmującym bólem istnienia, utraty, szukający swojego miejsca. Otula ich cicha wiara na lepszy czas pomimo otaczającej bezsilności.

Musicie poznać ten debiutancki cykl, o ile jeszcze nie znacie.
Polecam bardzo!