Kosogłos recenzja

Po przeczytaniu tej książki musiało minąć kilka dni zanim zdecydowałem się napisać tą recenzję. Za chwilę postaram się wyjaśnić dlaczego, ale to zostawię sobie na koniec.

Kosogłos jest trzecią częścią trylogii „Igrzyska śmierci” autorstwa Suzanne Collins wydawanej w Polsce przez wydawnictwo Media Rodzina. Główną bohaterką wszystkich tomów jest nastolatka Katniss Everdeen mieszkająca w jednym z dystryktów na jakie podzielony został kraj nazywany Panem. Jest on rządzony totalitarnie z miejsca nazywanego Kapitolem, dystrykty służą zaś tylko zaspokajaniu potrzeb mieszkających tam ludzi.

O fabule tego tomu nie da się praktycznie nic napisać bez zdradzanie czegoś z wydarzeń z wcześniejszych części cyklu. Ważne jest jednak to, że ostatni tom znakomicie dopełnia całą trylogię, bohaterowie są dobrze i wiarygodnie skonstruowani, przyjaciele oddalają się od siebie, sojusznicy niekiedy okazują się wrogami. Troszkę może mniej w nim akcji, ale całość czyta się znakomicie. Osobne gratulacje zdecydowanie należą się autorce za świetne uwieńczenie i rozwiązanie wątku miłości Katnis do Pety i Gale'a. Jedyne co można zarzucić fabule, to to, że jest ona moim zdaniem odrobinę zbyt brutalna, szkoda, że autorka nie podarowała sobie jednego z trupów.

Cała trylogia mimo swojej dość sporej brutalności niesie jednak ze sobą pozytywne przesłanie. Świat przedstawiony w książce nie zachęca do niesienia wsparcia innym, a jednak ludzie przedstawieni w książkach to robią. I to w dodatku w sposób realistycznie umotywowany. Mimo upodlenia osób żyjących w dystryktach potrafią oni okazywać wszelkie cechy, które uważamy u ludzi za pozytywne. Miłość, współczucie, pomoc bliźniemu, wartości rodzinne. Kapitol w swym hedonizmie i konsumpcjonizmie jawi się jako siedlisko wszelkiego zła. Zdecydowanie widać, że autorka chciała dać czytelnikom do myślenia, czy kierunek w którym zmierza znaczna część współczesnego świata to dobry kierunek.

Na koniec chciałbym wrócić do tego o czym pisałem na początku. Jestem facetem zdecydowanie po 30, raczej można o mnie powiedzieć, że przed 40. Wcześniejsze tomy trylogii miałem okazję poznać w wersji audio w świetnej interpretacji Pani Anny Dereszowskiej. Podobało mi się, ale w odebrałem Katnis jako mocno egzaltowaną nastolatkę, książka wydała mi się świetna, ale skierowana zdecydowanie dla młodego odbiorcy. Kosogłos przeczytałem sam i jestem mocno zaskoczony. Nie wiem czy jest on aż tak inny, bardziej „dorosły” od wcześniejszych tomów, czy też może wcześniejsze były aż tak inne w odbiorze przez to, że zamiast czytać to ich słuchałem.
Podsumowując takie spostrzeżenie. Jeśli macie lat „naście” to posłuchajcie trylogii „Igrzyska śmierci”, zdecydowanie wywrze na was ogromne wrażenie w wersji audio. Jeśli macie lat troszkę więcej sięgnijcie po wersję papierową. Zdecydowanie polecam wszystkim.