Kosiarze recenzja

Lektura "Kosiarzy" Neala Shustermana skłoniła mnie do przemyśleń. Książka ma premierę 8 lutego. Jest to reedycja serii wydanej w 2018 roku. Nie trafiłam na nią wcześniej. Cieszę się, że teraz będę miała okazję ją nadrobić.

Ludzkość osiągnęła pewnego rodzaju równowagę. Nie ma chorób, nie ma biedy czy cierpienia. Nie istnieje efekt cieplarniany, problem zasobami naturalnymi czy zanieczyszczeniami. Nie ma głodu ani wojen. Ludzie pokonali nawet śmierć. W każdej chwili można "zawrócić znad krawędzi" i odmłodzić się do wieku 21 lat. Gdy z jakiegoś powodu zginiesz to centrum ożywiania postawi Cię na nogi, nawet gdy zostanie z Ciebie miazga. Jednak na straży liczebności populacji ziemskiej stoją Kosiarze. Aby nie przeludnić naszej planety zbierają ludzi, którzy według nich zasługują na śmierć. I wtedy umierasz naprawdę. Czy taka władza jest właściwa? Kto ma prawo zostać Kosiarzem?

Książka zaintrygowała mnie od pierwszych stron. Taka wizja przyszłości jest z jednej strony bardzo obiecująca, ale z drugiej mocno niepokojąca. Kosiarze decydują kto ma umrzeć. Kierują się różnymi sposobami. Czasem jest to statystyka z Ery umieralności, czasami jest to przeczucie, że człowiek zawrócił znad krawędzi już zbyt wiele i ogarnęła go stagnacja. Nie żyje już naprawdę, tylko z dnia na dzień egzystuje. Historia ta zaskoczyła mnie wiele razy. Kompletnie nie czułam jej objętości. Ciągle siedziała mi w głowie gdy nie mogłam jej czytać. Zastanawiam się, czy taka wizja przyszłości byłaby możliwa. I co bym sama zrobiła, gdybym wiedziała, że będę żyć wiecznie, chyba że stanę się celem Kosiarza. Czy spełniłabym wszystkie moje marzenia? Czy moje hobby lub ulubione zajęcia powtarzane przez dekady nadal by były moimi ulubionymi? W obliczu nieśmiertelności wszystko się zmienia. Jeśli ktoś się zastanawia czy złapać za tę książkę to niech się nie waha. Ta historia mocno wchodzi w głowę. Świat stworzony przez autora jest tak nieprawdopodobny, że aż możliwy. Czytając z zapartym tchem głowa pracuje zastanawiając się nad wszystkimi opcjami życia. Jestem ogromnie ciekawa jakie będą dalsze losy Citry i Rowana. Jestem wdzięczna, że autor nie zakończył pierwszego tomu w jakimś newralgicznym momencie i mogę spokojnie poczekać na ciąg dalszy. Mam nadzieję że wydawnictwo nie będzie długo czekać z wydaniem kolejnych tomów. Jako wielka fanka fantastyki polecam serdecznie.