Kosiarze recenzja

Zwykły dzień, w zwykłym mieście. Wszystko wydaje się normalne do momentu, kiedy ktoś puka do drzwi. Tym kimś okazuje się Kosiarz, który pojawia się wtedy gdy chce dokonać zbioru. Nie jest to jednak jakiś zwykły zbiór. To jest.... Odebranie komuś życia, zebranie go z tego świata. Nikt nie chce spotkać się z Kosiarzem i nikt nie ma pojęcia, kiedy to nastąpi.
Citra Terranowa, musi stanąć oko w oko, z jednym z nich i wykazać się hartem ducha. Odwagi jej nie brakuje, więc dzielnie stawia czoła komuś, komu powinna być uległa. Ta właśnie cecha powoduje, iż niespodziewanie dostaje od Kosiarza Faradaya propozycję nie do odrzucenia. Od tej pory Citra będzie praktykantką i będzie uczyła się najbardziej mrocznego zawodu świata.

Do tego grona dołącza również Rowan Damisch, który wykazuje się równie wielkim charakterem, jak jego koleżanka. Oboje praktykują u tego samego sędzi i z dnia na dzień przekonują się, iż bycie zabójcą to nie jest dokonywanie mordu, to sztuka, która wymaga wiele moralności, która powinna stać ponad prawem.

Czemu w ogóle Kosiarze zostali powołani do życia? Na świecie jest wiele śmierci i nie potrzeba jej więcej. Tak... Tyle że tu nie jest już świat, który znamy. Stworzyliśmy ziemię, na której ludzie stali się nieśmiertelni i mogą swoje życie przeżywać po wielokroć. Kara, czy łaska. To jest pierwsze pytanie, które pojawia się, czytając tę książkę. W pierwszej chwili można zachłysnąć się pomysłem, iż moglibyśmy przeżywać wszystko od nowa. No właśnie. Od nowa, ciągle i ciągle. Młodsi, ale ze starymi wspomnieniami.

Niestety nie wszyscy kosiarze są tak honorowi, jak Faraday. Są i tacy, którzy zaczynają nadużywać swojej władzy, bo... Mogą. Można jedynie zapytać, czy jest to komuś na rękę, a może nikt nie może się przeciwstawić. Pozornie idealny świat, a pod przykrywką dzieją się rzeczy, jak bardzo nam znane...

Citra i Rowan są prawymi charakterami. Ich porządek zostaje zburzony na Wiosennym Konklawe i od tej pory, muszą oglądać się za siebie, bo ich bezpieczeństwo jest zagrożone.
Przyjaciele, czy wrogowie?? Ich droga jest od tej pory wyboista, ale to tylko utwardza ich charaktery i zmusza do bardziej perspektywicznego spojrzenia na szereg zagadnień.

Książka, która zmusza nas samych do myślenia, do spojrzenia w siebie i zapytania się, czy rzeczywiście chcielibyśmy takiego życia dla nas? Czy byłoby ono satysfakcjonujące? Czy bylibyśmy szczęśliwi?
Ja mam wiele pytań i przemyśleń, które zaprzątają mnie od przeczytania pierwszych zdań. Do tego, jakby było mało, na świecie nie ma rządów, administracji. Jest tylko on. Thunderhead. I tak czas na część drugą :)