Kość niezgody recenzja

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Co może wyniknąć z wyjazdu na wakacje do Rzymu dwóch kuzynek - Baśki i Oli - zagadkowych, ciągłych i przypadkowych spotkań z archeolożką i jej znajomymi, towarzystwa sztucznej inteligencji o imieniu Noe, przypadkowego bycia świadkiem morderstwa i bycia po prostu ciekawskim?
No więc właśnie z tego wynikła książka detektywistyczna - "Kość niezgody" Moniki Lech.

Chciałabym zacząć w tej recenzji wyjątkowo od głównych bohaterek, ponieważ moim zdaniem są najmocniejszym elementem całej tej powieści.
Baśka i Olka to kuzynki, które całe życie przemierzają razem. Odkąd opuściły rodzinne domy w niezbyt miłej atmosferze są dla siebie po prostu i rodziną, najbliższymi przyjaciółkami, a także współpracownicami.
Obie kobiety są w średnim wieku co rzadko się zdarza w książkach detektywistycznych - chyba, że po prostu ja na takie nie trafiam, ale uważam, że był to bardzo ciekawy zabieg.
Kobiety są bardzo charyzmatyczne, energiczne, żartobliwe i odważne. Są po prostu świetnie zbudowane - ciężko nie darzyć ich sympatią.
Dodatkowo ich relacja dodaje uroku, ale także charyzmy całej historii i moim zdaniem właśnie ta atmosfera budowana przez nie jest elementem, który ratuje tę książkę od całkowitej krytyki.

A czemu krytyki?
Ponieważ moim zdaniem ta historia ma wiele niedopowiedzeń i "zachwiań" - już tłumaczę co mam na myśli.
Chodzi mi o takie zaburzenie proporcji jeśli chodzi o akcję całej podróży do Rzymu.
Moim zdaniem początek jest bardzo przedłużony i nie dzieje się w nim zbyt wiele ciekawych wątków.
Moim zdaniem połowa książki to po prostu zwiedzanie Rzymu z głównymi bohaterkami i przypadkowe natknięcie się na wspomnianą wcześniej archeolożkę i jej świtę.
Dopiero za połową dochodzi do wspomnianego morderstwa i później akcja zaczyna pędzić - ona nie przyspiesza - ona leci na łeb na szyję.
Bardzo dużo wątków związanych z morderstwem i śledztwem jest napisane jakby na szybko i moim zdaniem są pominięte typowe elementy śledztwa, które tak lubimy w powieściach detektywistycznych.
Dodatkowo ja nie do końca rozumiałam wątek ochroniarzy, sztucznej inteligencji i podopiecznych, którzy lubili "pożywić" się na kobietach.
Miałam wrażenie, że pozostało tu dużo niewyjaśnionych wątków, które skoro pojawiły się w historii to powinny być zamknięte.

Nie mówię, że książkę czytało się nieprzyjemnie, ale dla mnie w ogólnym rozrachunku była bardzo przeciętna i w końcowym podsumowaniu chaotyczna.
Wyjaśnienia autorki na samym końcu także nie były dla mnie satysfakcjonujące, dlatego ja nie polecę tej książki - jest wiele innych, które z większą satysfakcją przeczytacie.