Złudne marzenia. Dziedzictwo recenzja

Kira po śmierci narzeczonego zaczyna odkrywać wszystkie jego sekrety. Poznanie skrywanej tożsamości Eryka wiąże się równocześnie z namnażaniem problemów, które zaczynają doskwierać młodej kobiecie w życiu prywatnym, jak i zawodowym. Kira na każdym kroku musi oglądać się przez ramię, ponieważ listy z pogróżkami powoli zaczynają wtapiać się w jej codzienną rutynę.

“Kim był i co jeszcze ukrywał? Miał dwa oblicza. Jedno łagodne, ciepłe i kochane, drugie — szaleńcze, złe, tajemnicze, demoniczne…”






Po pierwszym tomie byłam ogromnie ciekawa, jak potoczą się dalsze losy Kiry. Nie mogłam się również doczekać, aż poznam bliżej jednego z bohaterów, Kajetana, ochroniarza z klubu nocnego, który przez pewne okoliczności zacznie dbać o bezpieczeństwo Kiry. W pierwszym tomie jest możliwe poznanie jego perspektywy, jednak to właśnie w „Złudne marzenia” daje nam siebie bardziej poznać, a nie będę ukrywać, że ta postać intrygowała mnie już od pierwszej części.

Książka jest napisana lekkim stylem, czyta się ją szybko i przyjemnie. Fabuła pełna akcji sprawiła, że jak najszybciej chciałam poznać zakończenie. Musiałam poznać wszystkie skrywane tajemnice, które budowały napięcie w całej historii.

W drugim tomie dylogii główna bohaterka przeszła znaczną przemianę. Młodej kobieta, podatna na manipulacje, która odziedziczyła ogromny spadek po ojcu, stała się kobietą walczącą o swoje zdanie. Nie łatwo było ją złamać, chociaż niektórym się to udało. Kira walczyła o swoje zdanie, a przede wszystkim o swoje bezpieczeństwo.

Historia Kiry zdecydowanie należy do tych wywołujących masę emocji. Współczułam głównej bohaterce praktycznie przez cały czas. Ale i jednocześnie ją podziwiałam. Kira pomimo wszystkich krzywd, jakie ją spotkały, wykazała się pełną odwagą i wytrwałością. Jednak pomimo tematyki, jaką książka porusza (m.in. porwanie, manipulacja, szantaż), znalazło się miejsce na odrobinę humoru, który potrafi rozbawić.

Przez dużą ilość akcji bliżej zakończenia powstał delikatny chaos. W pewnym momencie następuje przeskok między wydarzeniami, co spowodowało moje zagubienie, nagle zaczęło się domykać kilka wątków naraz. Brakowało mi łącznika pomiędzy tymi wszystkim wydarzeniami. Samo zakończenie historii było dobre, jednak spodziewałam się czegoś więcej.