Kontrola recenzja

"Kontrola", drugi tom serii Deliver, zaczyna się w niedalekim odstępie czasowym od końca poprzedniego. Skrajnie bezwzględny mężczyzna, z mentalnym urazem kręgosłupa, Van Quis, przez siedem lat więził i w tym czasie dyscyplinował Liv Reed. W pewnym momencie kobieta staje się jego wspólniczką, pomagając przy kolejnych porwaniach i szkoleniach następnych niewolników. Wszystko zmieniło się, gdy uprowadziła Joshuę Cartera i się w nim zakochała. Po wspólnej ucieczce Van popada w obsesję, zaczyna ich tropić, w cierpliwy i wyrachowany sposób. Rok po tych wydarzeniach obserwuje Liv i jej wybranka z ganku sąsiedniego, pustego domu. Ten jednak jest zamieszkały przez cierpiącą na agorafobię Amber Ro­sen­feld. Dziewczyna od dwóch lat nie wychodziła za drzwi, lubiła porządek i symetrię, a seks wykorzystywała jako łącznik jej azylu ze światem zewnętrznym. Twardy obraz, poza z konkursów piękności, był mocny jedynie w czterech ścianach. Poza nimi wyparowywał. Kobieta zaintrygowała Vana. Jego Instynkt domagał się przejęcia kontroli nad Amber. Czy ta relacja złamie i tak już pokiereszowaną mentalnie dziewczynę, czy raczej pozwoli jej uwolnić z wewnętrznej skorupy obsesyjnych lęków?

Pierwszy tom zrobił na mnie duże wrażenie. Był niesztampowy, nieprzewidywalny pod każdym względem. To nie kobieta była kruchą, słabą istotką w szponach mafii. W "Dostawie" była silną, bezwzględną oprawczynią. To Liv zdominowała Jamesa, zniewoliła go nie tylko w sensie dosłownym, emocjonalnym, ale i seksualnym. W drugim tomie jest powrót do szkicu, który prezentuje klasyczny gatunek romansu. Van jest dominatorem, Amber słabą, załamaną istotką, którą wystarczy pchnąć, by wpadła w przepaść panicznego lęku i już się nie wydostała. Van uosabiał realne zagrożenie jej nie­spre­cy­zo­wa­nych obaw. Dziwna terapia była po­nu­rą ema­na­cją tego, co większość nie chciałaby przeżyć. W moim odczuciu pobicia i gwałt znacznie wykraczają poza ramy wątku bdsm. To było jak apoteoza gwałtu.
W pierwszej części równoważny był wątek romansu z kryminalnym. "Kontrola" kładzie nacisk na erotykę, która tym razem nie była mieszana z thrillerem i to zaczęło mnie nużyć. Skoro już sobie poutyskiwałam, to przyznam, że choć słabszy od "Dostawy", to ten tom był napisany intrygującym stylem, bardzo emocjonalny, ujmujący za serce, budzący uczucie odrazy, oburzenia, współczucia. Dzieje się to też za sprawą dobrze wykreowanych okrutnych, perfidnych postaci, jak i tych słabych, złamanych, z obsesjami, lękami.
To, co świadczy na korzyść tej książki to tłumaczenie, które było znacznie trafniejsze i bardziej dopracowane niż w jedynce.
Reasumując, nie było źle, ale spodziewałam się bardziej nietuzinkowej historii, niż stereotypowej.