Jarzmo przeszłości recenzja

"Przesłaniem Jezusa jest miłość i pokój, zaś prawda Mahometa to walka i siła".(str.114)

Jest to kontynuacja "Gorzkiej pomarańczy". Radość bohaterki z powrotu do Polski, spotkania z bliskimi, odzyskanej swobody przysłania myśl o przyszłości jej nieudanego związku. Jakie podjąć decyzje by nie skrzywdzić dzieci, a zapewnić im poczucie bezpieczeństwa i stabilności. Mimo doznanych krzywd ze strony męża żywiła nadzieję na uratowanie ich związku. Jednak nadzieja okazała się płonna, a złe relacje między małżonkami odbijać się na dzieciach.

Dręczona fizycznie i psychicznie przez męża, który w Polsce stracił siłę dominacji nad nią, jak tylko mógł utrudniał jej życie, próbując przeciągnąć dzieci na swoją stronę i oczerniając ją przed innymi. Małżeństwo tkwiło w atmosferze wzajemnej wrogości, kłamstwa i narastającej agresji. Ona ma świadomość błędu popełnionego z miłości do cudzoziemca, zapatrzonego w siebie egoisty. Analizując swoje małżeństwo dochodzi do wniosku, że mąż też jest ofiarą tego związku, żeniąc się z Europejką zostało mu zabrane wszystko z czym wiązało się bycie Muzułmaninem, który może bezkarnie szafować żoną i jej życiem.

Ten związek stawał się coraz bardziej toksyczny wypełniony bólem, cierpieniem i brakiem nadziei na zmiany na lepsze.
Atmosfera niechęci i wrogości zatacza coraz szersze kręgi i zaczyna mścić się na dzieciach. Smutne w tym wszystkim był lekceważący stosunek ojca do dzieci, niedotrzymywanie obietnic, co raniło ich a pośrednio matkę, która obwiniała się, że nie zapewniła im szczęśliwego i beztroskiego dzieciństwa.

Autorka przybliża obraz mężczyzn muzułmańskich, którzy jako bezwzględni fanatycy nie cofną się przed niczym w imię Allacha. Przytacza przykłady innych mieszanych małżeństw i ich smutne historie.
Po serii ataków terrorystycznych na wieże World Trade Center w społeczeństwie pojawiła się niechęć do wyznawców islamu jako potencjalnych terrorystów, dlatego do obaw dotyczących porwania dzieci przez męża, doszły nowe niebezpieczeństwa na jakie mogły być narażone dzieci wychowane w religii muzułmańskiej.

Życie nie oszczędzało naszej bohaterki wielokrotnie raniąc boleśnie nie tylko ze strony męża. Mimo traumy jaką przeszła nie szukała zemsty, nie obnosiła się ze swoją krzywdą i bólem. Pragnęła spokoju i szczęścia dzieci. Jej jedyną winą było to, że nie zastosowała się do wytycznych religii islamskiej, nie poddała się bezwolnie woli męża. Ostrzega przed związkiem z miłości z przedstawicielem innej kultury, bo za błędy popełnione w młodości można płacić przez całe życie.