Behawiorysta recenzja

"Ach ten Remigiusz Mróz..." ,"Produkuje nowe książki tak szybko, jak piekarnia bułki". Tak Remigiusza Mroza zna zapewne zdecydowana większość czytelniczego świata. Jest to nazwisko, które dzieli na tych, którzy kochają jego twórczość, oraz tych, którzy mają jej serdecznie dosyć. Jaka jest moja opinia?. Póki co jestem gdzieś pośrodku. Przeczytałam tylko "Kasację", "Ekspozycję" no i teraz "Behawiorystę". Jest mi głupio, że dopiero teraz zabrałam się za ten tytuł, ponieważ dla psychologa jest to bardzo dobra pozycja. Można zaryzykować stwierdzenie, że psychologia wręcz "wylewa się ze stron".
Muszę przyznać, że bałam się rozczarowania po lekturze, ponieważ tematyka tak dramatycznego "odchylenia od normy" u inteligentnego człowieka niezwykle mnie interesuje. Oczywiście pod względem stricte psychologicznym.

I kolejny raz trafiła mi się książka, w której tzw. czarny charakter urządza brutalne show dla anonimowej publiczności, rzucając wyzwanie opolskiej policji
i prokuraturze. Jest tylko jeden mały problem. Zdaje się, że ów mężczyzna jest zdolny dosłownie do wszystkiego, i nic nie jest w stanie go powstrzymać.
Policjanci i prokuratorzy nie chcą współpracować, i dopiero "przyciśnięci do muru" decydują się na pomoc jedynej osoby, która zdaje się rozumieć motywację "Mściciela- Kompozytora". Tą osobą jest Gerard Edling - behawiorysta, specjalista od analizowania i badania ludzkiego zachowania, który ma tak pogmatwane życie, że bardziej już się chyba nie da. Zawodowo też nie jest najlepiej. Dwa zawodowe błędy pozbawiły go sympatii i szacunku które posiadał jako wzięty prokurator. Jedynie jego była podopieczna - Beata zdaje sobie sprawę jak bardzo jest on potrzebny w tej konkretnej sprawie.

Chciałabym przejść teraz do osoby "Mściciela- Kompozytora". Jest to według mnie jedna z najlepiej stworzonych postaci na łamach polskiego kryminału. Wywołująca u czytelnika skrajne emocje: od nienawiści po współczucie i wdzięczność za wymierzanie sprawiedliwości. Kilka razy "łapałam się na tym", że musiałam przypominać sobie jakich okropności się dopuścił. Mogę przypuszczać, że było to zagranie manipulacyjne ze strony autora. Dałam się złapać, przyznaję.

Podsumowując: Według mojej opinii "Behawiorystę" można zaliczyć do sukcesów czytelniczych Remigiusza Mroza. Jeśli jeszcze nie czytaliście to bardzo polecam.