Skrzywdzona recenzja

„Poświęcenie kogoś dla własnego dobra to egoizm, choćbyśmy ubrali to w nie wiem jak piękne słówka. Życie żadnego człowieka nie jest warte więcej niż życie innego.”

Pamięć – pojęcie pełne paradoksów, które zdolne jest zaskoczyć swą pojemnością, lecz równocześnie może szokować swoją ulotnością. Jest jak skarb, którego bogactwa mogą być wydobyte w najmniej spodziewanych momentach. Wystarczy zapach, dźwięk czy obraz, by zapadłe w naszej duszy wspomnienia wyłoniły się na powierzchnię, ożywając przeszłość niczym obrazy na płótnie.

„Skrzywdzona” to powieść, która wciąga czytelnika w wir tajemnic i emocji, nie pozwalając mu oderwać się od lektury aż do ostatniej strony. Autorka w tej opowieści zabiera nas w podróż przez labirynt pamięci głównej bohaterki, ukazując równocześnie subtelne relacje międzyludzkie i zawiłości ludzkiej psychiki.

Autorka wykreowała postacie w dość specyficzny sposób, który na pierwszy rzut oka może wydać się drażniący lub wręcz enigmatyczny. Jednakże, przy dalszym poznawaniu zaczynamy odkrywać to, co tak skrzętnie ukrywali za nałożoną maską, odsłaniając bogactwo ich osobowości i emocji. To właśnie ta specyficzność w ich kreacji sprawia, że powieść staje się bardziej intrygująca i angażująca.

Śledzenie tej opowieści przypomina podróż przez mroczny las, gdzie każde zakręty i skryte ścieżki kryją nowe tajemnice i niebezpieczeństwa. Sekrety te są jak skryte kamienie milowe na drodze bohaterów, które wiodą ich przez labirynt wydarzeń, pełnych napięcia i zagadek. Autorka stworzyła świat intrygujący w swoich niedomówieniach, który trzyma w ciekawości do ostatniej strony, pozostawiając go z zacierającymi się granicami między fikcją a rzeczywistością.

Pomimo wielu zalet, książka ma również swoje drobne niedoskonałości. Niektóre wątki mogą wydawać się przewidywalne, a dialogi momentami mogą brzmieć nieco sztucznie. Niemniej jednak, te drobne mankamenty nie przeszkadzają w odbiorze ogólnej historii.

Nie daj się zwieść słodkim momentom między bohaterami, bo to właśnie one mogą sprawić, że oczy stają się ślepe, a umysł wyłącza swoje działanie. Chwile miłości i bliskości mogą być jak kolorowe kropki na tle szarej rzeczywistości, która nieuchronnie zbliża się do eksplozji. Gdzieś w tle czeka bomba, która już jest gotowa do wybuchu, a każdy słodki uśmiech czy delikatny gest może okazać się tylko złudzeniem, zakrywającym prawdziwe niebezpieczeństwo.