Powrót z Bambuko recenzja

Chyba nie ma takiej osoby, która nie zna Katarzyny Nosowskiej. Jej teksty przenoszą nas w świat, zupełnie inny od tego, który jest nam znany. Mają w sobie nutkę nostalgii, refleksji. Otulają niczym ciepły, miękki noc w jesienny wieczór. Choć mogłoby się wydawać, że Nosowska skończyła się wraz z zawieszeniem działalności zespołu Hey, to przez ostatnie lata nie raz udowodniła, że w muzyce nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa.

Z pewną dozą ostrożności podchodzę do książek, które napisane zostały przez artystów. O ile sięgam po biografie ulubionych twórców, tak do typowych poradników mam krytyczny stosunek. Nie lubię, gdy ktoś na siłę mówi mi jak mam żyć albo jak stać się piękną, mądrą i bogatą w pięć minut. Nie, nie i jeszcze raz nie. Powyższe reguły nie obowiązują, kiedy na światło dzienne wychodzi nowa pozycja mojej ulubionej piosenkarki.

Humor gwiazdy albo się lubi, albo się nie lubi. Ja zdecydowanie należę do osób, które uwielbiają błyskotliwe spojrzenie na świat kompozytorki. Przy pierwszej części śmiałam się niemal do łez. To było bardzo przyjemne spotkanie, dlatego też z ogromnym zainteresowaniem sięgnęłam po drugą pozycję. Byłam ciekawa, co autorka dla mnie przygotowała. A ja, żem jej powiedziała i Powrót z Bambuko to zupełnie inne książki. Podczas lektury odniosłam wrażenie, że najnowsza pozycja artystki jest bardziej dojrzała. Humor i ironia ze spraw przyziemnych odeszły na dalszy plan. Mamy refleksje, pewnego rodzaju zatrzymanie, zobaczenie, że życie jest super, tylko człowiek niepotrzebnie je komplikuje. Nosowska z ogromnym wyczuciem pisze o sprawach bliskich każdemu człowiekowi. Nie znajdziemy to utartych frazesów, pod tytułem zrób to i tamto, a będziesz szczęśliwa. Czytając, czułam się jak na rozmowie z najlepszą przyjaciółką, której słowa otuchy otulają mnie niczym wełniany płaszcz w mroźny dzień. Lektura sprawiła, że na pewne sprawy mogłam popatrzeć inaczej, zobaczyć, że nie muszę iść utartymi drogami.

Powrót z Bambuko to lektura dla każdego, niezależnie od płci czy wieku. Przecież każdy potrzebuje ciepła i zrozumienia.