Zły człowiek recenzja

Uwielbiam to uczucie, gdy otwieram książkę, czytam pierwsze zdania i już wiem, że nigdy o niej nie zapomnę, a jej autor dołączy do tego bardzo wąskiego grona tych absolutnie ulubionych. Tak było z Adrianem Bednarkiem i z każdą kolejną powieścią jestem coraz bardziej zakochana w jego twórczości, mimo że nigdy nie wiem, czego mam się tym razem spodziewać. Nie mogę sobie jednak odmówić tej podróży w nieznane, bo czy to sensacja z nutką humoru, czy opowieść o seryjnym mordercy, czy rasowy thriller psychologiczny, efekt wywołuje u mnie ten sam - totalny zachwyt. Czy miałam obawy, sięgając po raz pierwszy w życiu po książkę o mafii? Przyznaję, że mafia to nie mój konik, przesłuchałam kilka odcinków podcastów o tej tematyce, ale daleko mi do bycia ekspertem, pewnie trudno byłoby mi nawet przypisać ksywy do organizacji, ale postanowiłam zaufać Adrianowi. I nie zawiodłam się.

"Zły człowiek" to opowieść bossa częstochowskiej mafii legendarnego Mutanta i nie chodzi tu tylko o narrację pierwszoosobową. Sebastian dosłownie opowiada swoją historię blogerowi Marcinowi Pieszczkowi po tym jak jego życie w jednej chwili legło w gruzach. Stracił wszystko, a sam zaczął się ukrywać przed członkami zarządu Grupy Pokoju, którą kierował. Towarzyszyli mu od samego początku, byli kiedyś paczką przyjaciół, ale teraz to właśnie kogoś z nich podejrzewa o zgotowanie mu piekła na ziemi. Czy rzeczywiście nikomu nie może już ufać? Czy zaślepiony bólem popełni błąd? Czy prawda go złamie?

Na te wszystkie pytania poznacie odpowiedzi. W tej książce nie ma miejsca na niedomówienia. Wszystko jest jasne, brutalnie proste - z naciskiem na brutalnie. Autor nie bierze jeńców, a tytuł tej powieści jest bardzo wymowny. By spotkać się ze "Złym człowiekiem" trzeba mieć mocne nerwy. Trzeba być gotowym na to, że mafijny świat to jazda bez trzymanki i bez hamulców. I jeśli się na to zdecydujecie, to przepadniecie na kilka godzin. Ciężko oderwać się od tej historii, bo choć jest momentami okrutna do granic możliwości, to w jej języku czuć pewną lekkość, którą autor buduje dynamikę powieści. Tu nie ma spokojnych, nudnych momentów, równolegle poznajemy przeszłość i teraźniejszość Mutanta, pełne wielu znaczących, przełomowych wydarzeń.

Adrian Bednarek po raz kolejny udowodnił, że potrafi napisać powieść zupełnie podobną do jego wcześniejszych dzieł, a jednocześnie zawrzeć w niej wszystko to, co jest charakterystyczne dla jego twórczości. Jedyne, do czego można by się przyczepić, to długość książki, ale na tych trzystu stronach udało mu się przemycić tyle treści, że jestem w pełni usatysfakcjonowana.

Moje 10/10.