Dotyk Mazur. Pożegnanie recenzja

🎀 RECENZJA PATRONACKA 🎀

Nadszedł czas na zakończenie tej cudownej serii autorstwa Małgorzaty Manelskiej. Tę serię zaliczam do wyjątkowych, pod względem historii jakie zawierają ale też pod względem samego stylu autorki. Pani Małgorzata swoje książki pisze w wyjątkowy sposób. Od pierwszej części tej serii mam wrażenie iż autorka czaruje słowem pozwalając czytelnikowi zatopić się w lekturze. Poza tym druga część Dotyku Mazur tak jak i cała seria jest, moim zdaniem , dopracowana w stu procentach a wszystkie wątki mają tutaj swoje zakończenie. Myślę, że tytuł jest nie przypadkowy ponieważ ta część jest najlepszym pożegnaniem z bohaterami.

Fabuła tej części w niczym nie odbiega od poprzednich, utrzymana jest na podobnym poziomie. Całość jest przyjemna i lekka mimo tego, że pojawiają się w niej odniesienia do czasów samej wojny jak i czasów powojennych. Główna bohaterka Kasia ,którą poznajemy w pierwszej części Dotyku Mazur po początkowym zachłyśnięciu się wielkim światem tym razem zaczyna mieć wątpliwości czy aby na pewno jest to miejsce dla niej. Wszystko zewsząd zaczyna ją przytłaczać ale największym problemem jest to , że mężczyzna , z którym wyjechała okazuje się być kimś zupełnie innym niż początkowo myślała. Pani Małgorzata podaje nam jak na tacy emocje i uczucia Kasi . Narracja pierwszoosobowa wydaje się być tutaj idealnym zabiegiem ponieważ wszystko to co Kasia odczuwa trafia w czytelnika z podwójną siłą i porusza najbardziej sentymentalne struny. Muszę też przyznać, że poprzednie części były swoistą delikatnością mimo bolesnych i wzruszających tematów. Tutaj czuć jakiegoś rodzaju napięcie a czytelnik tylko czeka kiedy coś się wydarzy. To właśnie bardzo cenię w książkach. Autentyczność. Ta seria od pierwszej książki zachwyciła mnie tym jak w prosty sposób można się z nią utożsamić. Historia Kasi to dowód na to , że wizja życia jak w bajce to tylko ułuda a wielki świat, który kusi może okazać się naszą zgubą. Widzimy też to jak traumatycznym przeżyciem dla społeczeństwa była wojna i jak wspomnienia o niej bolą . W poprzednich częściach bywały momenty, w których bardziej interesujące były dla mnie wzmianki o wojnie i tutaj nie było inaczej. Żal i ból jakie wypływały z tych wspomnień wzruszały mnie do głębi.

Bardzo polecam tę serię czytelnikom , którzy lubią odczuwać autentyczne emocje. Którym nie straszne jest to iż zostaną wciągnięci w historię na tyle by czuć się jakby sami brali w niej udział.

#opetanapoleca

WSPÓŁPRACA: WYDAWNICTWO WASPOS