Drzewo migdałowe recenzja

Zacznę od prywatnych wspomnień.
To właśnie Palestyńczycy przyjęli Polaków do swoich domów i otoczyli ich opieką( ucząc się wcześniej języka polskiego, mimo, że duża część Żydów mówiła po polsku), gdy tym udało się z Armią Andersa opuścić Rosję. Moi Dziadkowie mieszkali wśród Palestyńczyków do 1948 roku, do rozpoczęcia się konfliktu.Może warto o tym pamiętać. Po wysadzeniu przez Żydów angielskiego hotelu w Jerozolimie, wszyscy obcokrajowcy musieli opuścić Palestynę.

Cały czas od II wojny Światowej zastanawiamy się i próbujemy pojąć jak jeden naród może dążyć do unicestwienia drugiego narodu. Nie mogę tego pojąć, że ten sam naród daje sobie moralne prawo do unicestwienia innego narodu, szukając tego prawa we własnej zagładzie. Codziennie widzimy mordujących się nawzajem, tylko dlatego, że ktoś jest inny, a nakręca ich do tego nienawiść.
Nienawiść jest bronią obosieczną. Nienawiść jest pasożytem, który wyżera człowieka od środka i zostaje tylko pusta skorupa. Człowiek zamyka się w tej skorupie i nic nie jest wstanie do niego dotrzeć. Ja bym poświęciła tą książkę wielkiemu filozofowi Emmannuelowi Levinasowi, którego filozofia była odpowiedzią na zagładę narodów i nienawiść w czasie II wojny światowej. On uważał, że tylko spotkanie człowieka z człowiekiem, twarzą w twarz może przerwać tą spiralę nienawiści.
Wspaniała, mądra książka, od której trudno się oderwać. Przedstawiając historię życia Ahmada, genialnego palestyńskiego chłopca, opowiada o sile rodziny, o miłości i przyjaźni, czasami bardzo trudnych. Jak trudno nie poddać się nienawiści, gdy z jej powodu giną najbliżsi? Jak trudno wznieść się ponad nienawiść, ponad stereotypy i dojrzeć drugiego człowieka? Jak trudno jest przebaczać? Pięknym człowiekiem jest ten, który to potrafi, jest Baba. Smutne jest to, że autorka podaje jako rozwiązanie ucieczkę i osiedlenie się gdzieś indziej. Smutne jest, że bohaterowie, którym udało się zdobyć wykształcenie, nie wracają do Palestyny.
Widzimy tu konflikt palestyńsko-żydowski, ale na całym świecie, w różnych konfliktach żyją właśnie takie rodziny, które próbują przetrwać. W obliczu wojny, każda rodzina jest podobna. Jest to książka też o nas. Czy my potrafimy przebaczyć i wnieść się ponad nienawiść, w stosunku, do tych ludzi, którzy nas kiedyś mordowali?
„Drzewo migdałowe” jest genialną książką, którą należy przeczytać.