Kodeks Bracholi recenzja

Przez wieki wie­ków naj­bar­dziej oczy­wi­stą prawdą znaną już z dziada pra­dziada jest ta, mówiąca o tym, że kobiety to naj­bar­dziej skom­pli­ko­wane i zagad­kowe istoty świata. Być może jest w tym tro­chę racji — tylko kobiety (oraz przed­sta­wi­ciele odmien­nych orien­ta­cji) potra­fią wska­zać kil­ka­na­ście odcieni koloru zie­lo­nego, posia­da­jąc szafę wypchaną po brzegi, cią­gle nie mają co na sie­bie wło­żyć i wyka­zują zdol­no­ści, któ­rych nie powsty­dziłby się żaden koman­dos armii ame­ry­kań­skiej — z kilo­me­tra potra­fią wyczuć per­fumy innych kobiet (w szcze­gól­no­ści na koszu­lach swo­ich part­ne­rów), odnaj­du­jąc się jed­no­cze­śnie w nie­zba­da­nych zaka­mar­kach swo­ich toreb i torebek.

Trzeba przy­znać, że wize­ru­nek męski — nie­jako kon­tra­stu­jąc z obra­zem współ­cze­snej kobiety, przy­biera czę­sto formę pro­stacką. W krę­gach dam­skich mówi się, że męż­czy­zna równa się mecz, stara pizza ukryta w gąsz­czu bała­ganu (będą­cego skąd­inąd cie­ka­wym roz­wią­za­niem desi­gner­skim), sam­cze walki o kobiety, seks i śmier­dzące skarpetki.

Jak wia­domo jed­nak, na świe­cie nic nie jest takie banalne i oczy­wi­ste, czego zna­ko­mi­tym potwier­dze­niem jest Kodeks Bra­choli — książka autor­stwa Bar­neya Stin­sona, głów­nego boha­tera serialu Jak pozna­łem waszą matkę. Jest ona zbio­rem 150 arty­ku­łów, wska­zu­ją­cych męż­czy­znom wła­ściwą drogę postę­po­wa­nia z punktu widze­nia autora oraz spo­soby sta­wa­nia się Bra­cho­lem i odróż­nia­nia kole­gów od wyjąt­ko­wej braci. Kim jest Brachol?

Bra­chol to osoba, która odda ci swoją koszulkę, kiedy już mu się znu­dzi. Bra­chol to osoba, która wyj­dzie z sie­bie, żeby pomóc ci wejść w kogoś. W skró­cie, Bra­chol to kom­pan na całe życie, który zawsze będzie gotów ci pomóc, chyba że będzie miał coś innego do roboty.

Wyda­wa­łoby się, że Kodeks Bra­choli jest książką prze­zna­czoną wyłącz­nie dla przed­sta­wi­cieli płci męskiej — nic bar­dziej myl­nego. Jest to pew­nego rodzaju porad­nik, który z przy­mru­że­niem oka pozwala kobie­tom poznać spo­sób myśle­nia dru­giej strony. Możemy w ten spo­sób dowie­dzieć się mię­dzy innymi, że:

Nosząc czapkę z dasz­kiem, Bra­chol może skie­ro­wać daszek na godzinę dwu­na­stą bądź na szó­stą. Wszyst­kie inne usta­wie­nia zare­zer­wo­wane są dla rape­rów i ludzi upośledzonych.

oraz, że:

Jeżeli zda­rzy się tak, że Bra­chol przy­pad­kowo dotknie w mar­szy pod­wo­zia innego Bra­chola, obaj Bra­chole bez­gło­śnie zgo­dzą się zigno­ro­wać to zda­rze­nie i iść dalej.

Wśród pozo­sta­łych 148 arty­ku­łów, znaj­duje się jesz­cze wiele takich, które wśród kobiet budzą dziki śmiech i radość, a u męż­czyzn (oprócz — być może rów­nież śmie­chu) naj­zwy­klej­sze.. zro­zu­mie­nie — i to nie tylko wśród fanów/ek serialu.

Książka Stin­sona wciąga i poka­zuje, że męski świat mimo całej swo­jej pro­stoty, para­dok­sal­nie jest przy­naj­mniej tak samo skom­pli­ko­wany, jak świat damski.

Czy zda­jemy sobie z tego sprawę, czy nie, każdy z nas żyje według pew­nego kodeksu postę­po­wa­nia. Nie­któ­rzy nazy­wają go moral­no­ścią. Inni reli­gią. Ja nazy­wam go Kodek­sem..

Może przy­da­łaby się żeńska wer­sja takiego przewodnika?