Kod Himmlera recenzja

Sięgnęłam po debiut literacki Przmyslawa Piotrowskiego, zachwycona doskonałą serią o komisarzu Igorze Brudnym. Bezsprzecznie zachęcił mnie tytuł książki, ponieważ niezwykle cenię literaturę poruszającą zagadnienia II wojny światowej. I pod tym kątem nie zawiodłam się.

Początek książki to opis dziwnych, przerażających wydarzeń, które miały miejsce w 1943 roku w bunkrach nazistowskiego obozu pracy Olbrzym w Górach Sowich. Chwilę później autor przenosi nas w czasu współczesne, na Antarktydę, gdzie badacze dokonują niezwykłego, acz mrożącego krew w żyłach odkrycia. Równolegle poznajemy młodego, polskiego dziennikarza, Tomka, który przyjeżdża do swojej rodzinnej Zielonej Góry na pogrzeb ukochanego dziadka. Okazuje się, że mężczyzna zmarł na zawał serca po tym, jak zapoznał się z tajemniczymi dokumentami ukrytymi przez lata na strychu. Kiedy informacje te trafiają w ręce Tomka, postanawia dociec prawdy o śmierci dziadka. Co naprawdę tak ogromnie poruszyło staruszka, że jego serce nie wytrzymało? Silny mężczyzna, który jako młodzieniec wyszedł cało ze strasznego obozu pracy, był przecież odporny na wielkie emocje. Jaki związek ma ta sytuacja z odkryciami dokonanymi na ziemi królowej Maud? Czy źródeł tragedii można doszukiwać się aż w owianych tajemnicą bunkrach Olbrzyma?

Tomek wyrusza w niebezpieczną podróż, która zaczyna się niewinnie od poszukiwania informacji w bibliotece. Młody dziennikarz nie wie jeszcze, w jak mroczne zakamarki historii zaprowadzi go jego prywatne śledztwo.

Doskonały pomysł na powieść. Trzymająca w napięciu historia, w której wraz z głównym bohaterem krok po kroku odkrywamy przerażające fakty o odkryciach Trzeciej Rzeszy. Nie ukrywam, że momentami czułam przesyt długimi opisami niektórych zdarzeń, jednak rozumiem, że były one potrzebne, aby rzucić wystarczająco jasne światło na całość opowieści.

Wątek romantyczny nieco mnie bawił. Opisy mężczyzny - herosa i kobiety - małej, niewinnej istotki, to zdecydowanie nie poziom autora, którego znam na szczęście z późniejszej jego twórczości. Dlatego, biorąc pod uwagę fakt, że to debiut i że Przemysław Piotrowski od czasu napisania go poczynił niezwykły postęp jako pisarz, byłam w stanie przejść ponad tym elementem i skupić się na tym, co w książce dobre.