Walka jest kobietą recenzja

Kobieta- wątła, zalękniona, bojąca się mówić to, co myśli. Najlepiej, żeby siedziała w domu, zajmowała się dziećmi i dbała o rodzinę. Tylko czy taka jest współczesna kobieta? Bohaterki reportaży udowadniają, że panie to nie jest słaba płeć. Każda z nich codziennie stacza walkę z przeciwnościami losu. Nie są one łatwe.

In vitro, niepełnosprawność, anoreksja. Nie są to tematy, o których się często mówi. A jak już się rozmawia, to nie bierze się pod uwagę drugiej strony. Zamiast słów wsparcia rzucamy oszczerstwami. Zamiast zrozumienia okazujemy niechęć. Dlaczego? Może jest nam łatwiej, może tak zostaliśmy wychowani. A może po prostu nie przyjmujemy do wiadomości, że świat się zmienia, idzie do przodu. Tkwimy w swojej skorupie, z której nie chcemy wyjść. Zamiast iść do przodu, to się cofamy.

Bohaterki książki udowadniają nam, że można żyć inaczej, przecież nie robią nikomu krzywdy. A biczowane są słowem i obojętnością społeczeństwa. Wciskane są w ramy, bo tak jest łatwiej. Walka jest kobietą. One walczą. Często do utraty sił. Boksują się z całym światem by ich dzieci, mężowie mieli lepsze życie. Moglibyśmy się zapytać po co? Czy nie lepiej żyć z dnia na dzień?

Jaka jest ostatnia pozycja z serii o kobietach? Według mnie jest najlepsza. Dużo bardziej podobała mi się niż grzech. Mam wrażenie, że wszystkie reportaże skupione są wokół bohaterek. Nie ma tam wątków pobocznych, które sprawiają, że czytelnik się gubi. Niewątpliwym plusem jest fakt, że artykuły dotykają tematów nam bliskich. Anoreksja, in vitro, nie ma chyba osoby, której te tematy nie obiły się o uszy. Może niektóre problemy są nam znane. Być może sami doświadczyliśmy niektórych z nich. Jedyny minus, jaki dostrzegłam to długości wszystkich reportaży. Odrobinę mniej szczegółów i będzie rewelacja.

Kobiety to silne babki. Idą pod prąd nie bacząc na przeciwności, które spotykają. Udowadniają, że mogą dużo, a nawet więcej niż się komuś wydaje. Każdej kobiecie życzę takiej siły i odwagi. Tak by nie bała się walczyć o swoje.