Kobieta w lustrze recenzja

"Nasze myśli nigdy nie ograniczają się tylko do tego, co postrzegamy mówimy. Mamy sekretne korytarze schowane za ścianami, ukryte szafy, tajemne szuflady. Gromadzimy tam niekiedy nasze żale, ambicje, lęki. Wszystko jest w porządku do czasu aż któregoś dnia zabezpieczenia puszczają i to tryska na zewnątrz, wychodzi. Wówczas można obawiać się najgorszego."
Kilka razy spotkałam się już z twórczością tego pisarza. A to dzięki pozycjom: "Kiki van Beethoven", "Trucicielka" czy "Oskar i Pani Róża". Po każdej przeczytanej książce mam ochotę rzucić nią przez pokój, w którym aktualnie się znajduję, ale jednak coś w wielkim stopniu ciągnie mnie do powieści Schmitta. Jak to spotkanie zakończyło się tym razem? Zapraszam do lektury.

Éric-Emmanuel Schmitt - urodził się w 1960 roku, francuski dramaturg, eseista i powieściopisarz, z wykształcenia filozof. Mieszka w Brukseli. Jest znany z książek takich jak: "Kiedy byłem dziełem sztuki", "Odette i inne historie miłosne" czy "Moje życie z Mozartem".

Bohaterkami "Kobiety w lustrze" są trzy kobiety. Anne, Anny i Hanna.
Anne jest kobietą, która uciekła w dzień swojego ślubu. Przez kilka dni mieszkała w lesie, po swoim powrocie do rodzinnego miasteczka była 'tą złą'. Po jakimś czasie miasto obiegła wieś o wilku-mordercy. Anne wybiera się do lasu, gdzie nakłania wilka do odejścia. Widzi to jeden z mężczyzn, którzy wybrali się na polowanie. Od tego momentu dziewczyna jest uznawana za 'czystą'. Trafia do beginażu i staje się jedną z mieszkających tam beginek.
Anny jest sławną aktorką. Niestety jej życie nie jest kolorowe - bierze narkotyki i spała z bardzo dużą ilością mężczyzn, z czego połowy nie pamięta i czasami zastanawia się, czy trafiła z nim do łóżka czy nie. Pewnego dnia trafia do szpitala, gdzie poznaje pielęgniarza Ethana, który... jest inny niż poznani dotąd mężczyźni. Jaką rolę zagra w jej życiu?
Hanna, ostatnia z bohaterek, jest arystokratką zafascynowaną analizą i naukami Freuda. Początkowo bezowocnie próbuje zajść w ciążę ze swoim mężem. W trakcie czytania dowiadujemy się, że udało jej się począć dziecko, lecz... okazuje się, że była to ciąża urojona. Co do tego doprowadziło i czy jest to w ogóle możliwe?

Bohaterki są ciekawymi osobami. Każda z nich prowadzi inny tryb życia, istnienie każdej przypada na inny czas, a jednak coś je łączy. Tylko co?
Charakter? Nie. Wygląd? Nie. Chęć życia innego niż dotąd? Tak.
Każda kobieta o której dane mi było czytać początkowo odczuwały niedosyt, jakby to co osiągnęły dotąd nie było tym, czym powinno. Że życie to coś więcej.
Miałam okazję obserwować przemianę jaka przechodziła w Anny, Anne, Hannie. Czy kazda z nich odnalazła to, czego szukała? Odpowiedź w najnowszej książce Erica-Emmanuela Schmitta pt. "Kobieta w lustrze".

Autor w każdym znanym mi jego dziele porusza temat religii i Boga. Nie wiem do końca czy jet to plus, czy minus, lecz wiem, iż robi to w sposób, że chce się to czytać. Fabuła powieści jest bardzo rozbudowana, toteż mamy możliwość poznania dogłębnie historii bohaterek. Zapobiega to monotonii i po kilkudziesięciu stronach wyczekujemy na ulubione wątki.

Muszę zaznaczyć, że nie jest to książka lekka. By przez nią przebrnąć musimy uzbroić się w pokłady czasu i cierpliwości, a także odrobinę skupienia, by ogarnąć rozumem mnogość wydarzających się sytuacji.
Dotychczas jest to najgrubsza książka Schmitta, co niekoniecznie działa na jej niekorzyść.

Podsumowując.

Polecam książkę fanom Schmitta. Autor po raz kolejny urzekł mnie swoim stylem, pomysłem, a także językiem, którego użył. Mam nadzieję, że będę miała okazję zapoznać się z innymi jego pozycjami.

Ocena: 4/5, 7/10