Kobieta w białym kimonie recenzja

„ Człowiek wędruje po świecie, żeby szukać tego, czego potrzebuje, lecz wraca do domu, by to znaleźć.” (str.188)

Jest to powieść fikcyjna, lecz oparta na rzeczywistych wydarzeniach i historiach. Jest to też historia ojca autorki i jego miłości. Akcja toczy się dwutorowo w latach pięćdziesiątych w Japonii i współcześnie. Lecz oba wątki są ściśle ze sobą powiązane. Autorka przybliża problem mieszanych małżeństw japońsko-amerykańskich i smutny los ich dzieci, które lądowały w sierocińcach lub umierały. Istniała też faktycznie Klinika Położnicza w której uśmiercano dzieci.

Ojciec służył w marynarce i będąc w Japonii zakochał się z wzajemnością w japońskiej dziewczynie. Na ten związek zgody nie wydała rodzina dziewczyny uważając Amerykanów za swoich wrogów. Równocześnie o jej względy zabiegał ustawiony życiowo Japończyk. Dziewczyna musiała dokonać wyboru czy pójść za głosem serca czy rozsądku. Wybrać tak, by nie urazić rodziny i zasad w niej obowiązujących.

Była małą buntowniczką. Nie mogła pogodzić się z męską dominacją w rodzinie. Dla nich najważniejszą rzeczą był honor i pozycja społeczna. Wybrała ścieżkę miłości, przeciwstawiła się rodzinie i liczyła się z konsekwencjami. Wiedziała, że nie będzie odwrotu od raz podjętej decyzji.

„ Zmartwienie sprawia, że drobiazgi rzucają długie cienie.” (ste.91)

Od tej pory jej życie nie było usłane różami. Radość, smutek, emocje towarzyszyły jej w życiu. Mimo odrzucenia ze strony rodziny spotyka się z życzliwością zupełnie jej obcych ludzi. Życie stawiało przed nią nowe wyzwania, którym musiała stawić czoła. Trafia do kliniki położniczej, która nie była tym czym powinna. Zaczyna się jej koszmar. Zdała sobie sprawę jak wiele straciła.

Autorka przybliżyła wiele japońskich zwyczajów celebrowanych podczas różnych wydarzeń i uroczystości.

W części współczesnej dziennikarka śledcza dowiaduje się o tajemnicy skrywanej przez ojca, o jego drugim życiu. Po śmierci ojca postanowiła rozwiązać niewiadome i rozpoczęła poszukiwania, co nie było łatwą sprawą. A że była upartą osobą małymi kroczkami posuwała się do przodu. W końcu zdecydowała się na podróż do Japonii, by podążyć tropem ojca i odkryć to co było do tej pory ukryte. Jest to smutna historia, chwytająca za serce.