Czartoryska. Historia o marzycielce recenzja

Nigdy nie byłam dobra z historii. Lekcji w szkole nie wspominam zbyt dobrze. Miałam problem z zapamiętywaniem dat i łączeniem różnych historycznych faktów. Dlatego bardzo cieszę się, że powstają książki opisujące życie ważnych lub mniej ważnych postaci historycznych w zbeletryzowany sposób.

Dzięki temu zabiegowi w sposób przystępny, a jednocześnie niezwykłe ciekawy osoby oporne, jak ja mogą dowiedzieć się czegoś wartościowego o realiach życia w dawnych czasach.

Izabela Czartoryska – bohaterka książki „Czartoryska. Historia o marzycielce” to arystokratka, o której tak naprawdę niewiele wiemy. Uchodziła za ekscentryczną damę, o bujnym życiu uczuciowym, żyjącą według własnych zasad. Tymczasem za jej postacią kryje się znacznie więcej.

Niespełna piętnastoletnia Elżbieta (nazywana Izabelą) zmuszona została do poślubienia swojego, sporo starszego, wuja. Nikt nie przejmował się uczuciami dziewczyny ani tym, że ledwie co uszła śmierci, przechodząc bardzo ciężko ospę, która pozostawiła na jej twarzy nieestetyczne blizny. Najważniejsze było dobro rodziny.

Młoda kobieta na początku uchodziła za niezbyt mądrą i nieobytą towarzysko. Była zdradzana przez męża przez cały czas trwania małżeństwa, urodziła gromadkę dzieci, ale sporo z nich straciła. Kilkakrotnie otarła się o śmierć.

Po latach życia przy boku męża nauczyła się funkcjonować w socjecie. Miała bujne życie uczuciowe, przez jej łoże przewinęło się wielu kochanków, których akceptował Książę.

Ponadto była pisarką, patriotką, mecenaską sztuki i kolekcjonerką pamiątek historycznych, które gromadziła. Utworzyła pierwsze polskie muzeum w Świątyni Sybilli w Puławach.

Książka Moniki Respen zawiera w sobie mnóstwo faktów historycznych i przybliża postać magnatki. Autorka ukazuje, że dawniej kobiety nie miały łatwego życia, niezależnie od tego, czy urodziły się w rodzinie chłopskiej, czy arystokratycznej. Choć ich losy znacznie się różniły ani jedne, ani drugie nie były szczęśliwe. Świat funkcjonował na zupełnie innych zasadach.

Bardzo cieszę się, że poznałam historię Izabeli, a książka została napisana z kobiecej perspektywy. Autorka zawarła w niej wszystko, czego czytelnik oczekuje od dobrej lektury: miłość, zdrady, intrygi, kłamstwa, jednocześnie przekazując ogromną porcję wiedzy historycznej.

Dzięki niej przeniosłam się do osiemnastowiecznej Polski. Mogłam obserwować realia życia w arystokratycznej rodzinie pełne niuansów, smaczków i zakłamania ówczesnego społeczeństwa.

Książka mnie zachwyciła i porwała już od pierwszych stron. Mogłabym napisać o niej jeszcze wiele dobrego, ale najlepiej będzie, jeśli przekonacie się na własnej skórze. Tym bardziej że jest szansa na drugi tom!