Kasztanowy ludzik recenzja

Kasztanowe ludzki kojarzą mi się z beztroskim czasem dzieciństwa. A przynajmniej tak było do czasu, gdy sięgnęłam po debiutancką powieść Sorena Sveistrupa, duńskiego pisarza i scenarzysty. Po lekturze ich widok już nie nastraja pozytywnie, lecz przywodzi na myśl sceny z najgorszych koszmarów… "Kasztanowy ludzik" to thriller w pełnej krasie!

Książka porywa już od pierwszych stron, a czytelnik wyczuwa otaczający go coraz szczelniej gęsty, mroczny, klimat. Akcja z rozdziału na rozdział nabiera rozpędu, aż wreszcie tempo ulega pewnej stabilizacji. Śledztwo się toczy, detektywi poruszają się trochę po omacku, klucząc pomiędzy poszczególnymi tropami, a odbiorca pozostaje w nieustannym napięciu. Im bliżej rozwiązania sprawy zdają się być bohaterowie, tym bardziej atmosfera się zagęszcza. Nieoczekiwane zwroty akcji potęgują niepokój i wzbudzają wiele emocji. Brzmi nieźle, prawda? Nie obejdzie się jednak bez kilku słów krytyki. Otóż książka obfituje w liczne opisy, z których przynajmniej połowę można było nieco skrócić. A ponieważ tak się nie stało, od czasu do czasu czytelnik gubi rytm i niepokój znika. Czy taki był zamysł autora? Być może. Chociaż, prawdę mówiąc, nie sądzę. Niemniej jednak te chwilowe spadki napięcia rekompensują liczne cliffhangery. Fabuła jest nieprzewidywalna, pełna niespodzianek i angażująca, a jednocześnie bardzo poukładana. Poszczególne wątki idealnie się zazębiają, w efekcie czego odbiorca dostaje kawał dobrze skrojonego thrillera.

Główni bohaterowie to osoby skomplikowane, borykające się z różnymi osobistymi problemami, a przez to wzbudzające zainteresowanie odbiorcy. Naia i Hess nie pałają do siebie sympatią, ale jednocześnie doskonale zdają sobie sprawę z tego, że ich współpraca przełoży się na wynik śledztwa. Dlatego mimo wszystko starają się wzajemnie wspierać, chociaż bez iskier się nie obywa. Postacie nie odbiegają jakoś szczególnie od schematu powielanego w prozie skandynawskiej, ale mimo wszystko są wiarygodnie i ciekawie wykreowane, zaskarbiając sobie tym samym sympatię czytelnika.

Podsumowując, "Kasztanowy ludzik" to niezwykle klimatyczny, wciągający i zaskakujący thriller. Atmosfera, jaką roztacza nad odbiorcą Soren Sveistrup, jest ciężka, mroczna i pachnąca świeżą krwią, ale dla fanów tego gatunku to raczej dobra wiadomość. Tak fantastycznego debiutu nie dostaje się codziennie. Ale warto czekać. Ja mam nadzieję, że to nie koniec historii i w kolejnym tomie dwójka śledczych jeszcze pokaże, na co ich stać.