Czerwony Lotos recenzja

"Czerwony Lotos" to moje pierwsze spotkanie z Arkadym Saulskim.
Wielu z Was może wiedzieć, że nie sięgam po książki polskich autorów zbyt często jednak bardzo staram się to zmienić.
Kiedy tylko zobaczyłam zapowiedź Lotosu wiedziałam, że będzie to coś dla mnie.

Głównym bohaterem opowieści jest Kentaro, którego jedynym celem w życiu była ochrona swojej Pani, Nieśmiertelnej, którą ostatecznie zawiódł.
Dostał jednak od życia kolejną szansę, tym razem pod jego ochronę trafił pewien chłopiec wraz z rodziną.
Kentaro będący Duchem- bezwzględnym wojownikiem, szkolonym całe jego życie na wyzute z emocji narzędzie, znajduje się w zupełnie nowej sytuacji i zaczyna odkrywać swoją bardziej ludzką stronę.

Wątkiem głównym wokół którego kręci się fabuła jest zbliżająca się wojna o Nippon. Od lat jest on atakowany przez Manduków- dziki, koczowniczy lud.
Władcą jednoczącym wszystkie klany do walki z najeźdźcą jest Hiroshi, syn wielkiego Nobunaga Otomo, który poległ w walce z Mandukami.
Hiro chcący za wszelką cenę pokonać wroga, decyduje się na drastyczne kroki.

Kultura Dalekiego Wchodu ma w sobie ogromny potencjał do łączenia go z fantastyką. Moim zdaniem bóstwa i demony wyjątkowo pasują do historii osadzonych właśnie w miejscach wzorowanych na Azji.
Autor bardzo dobrze przygotował się do tematu, czytając trudno było mi odróżnić elementy wymyślone przez Saulskiego od tych, które naprawdę można spotkać we wschodnich sztukach walki czy w kulturze orientu.

Akcja rozwija się dość szybko jednak mam wrażenie, że autor rozkręcił się z pisaniem dopiero po kilkunastu stronach. Na początku odrobinę trudno jest połapać się w regułach rządzącymi światem, kto jest czyim sojusznikiem czy wrogiem, jednak był to celowy zabieg.
Czytelnik czuje się lekko zagubiony tylko po to, by dość szybko zostać przez autora zaskoczonym.
Było mi ciężko jednoznacznie określić kto jest dobry a kto zły. Każdy z bohaterów kieruje się swoimi motywacjami i podejmuje decyzje, które według nich są najlepsze choć nie zawsze moralne. Dążenie do celu jest dla bohaterów najważniejsze, nie zważając na konsekwencje.
W świecie wykreowanym przez Saulskiego nic nie jest w całości czarne lub białe. Na kartach tej powieści niezwykle ważne są relacje międzyludzkie oraz to, jak rządza zemsty wpływa na bohaterów. Nie brakuje momentów szczerze łapiących czytelnika za serce.

Sceny walki są dla mnie jednymi z najlepszych w książce, czytając miałam przed oczami sceny wyjęte rodem z Kill Billa-brutalne i krwawe ale też niezwykle precyzyjne.
Jednocześnie napisane są one prostym i nieskomplikowanym językiem, który często w innych książkach jest dla mnie nieco problematyczny i niezrozumiały.

Jedno jest pewne, sięgnę po kolejny tom historii jak tylko zostanie on wydany, co podobno zdarzy się jeszcze w tym roku! Jestem niezwykle ciekawa jak potoczy się historia Nipponu i naszych bohaterów.