Klasztor recenzja

Wiele osób na pewno nie jednokrotnie zastanawiała się jak wygląda życie takiej zakonnicy czy też zakonnika. Co oni robią całymi dniami? Parnos Karnezis w swojej powieści „Klasztor” ukazuje nam życie kilku zakonnic z Hiszpańskiego zakonu z początku lat XX.

Akcja powieści Parnosa Karnezisa rozgrywa się w oddalonym od najbliższego miasta klasztorze Matki Boskiej Miłosiernej. Codzienne życie sióstr wypełnia spokój, pobożność, praca oraz modlitwa. Raz w miesiącu klasztor odwiedza biskup Estrada by spowiadać i odprawić mszę. Jednak cała sielanka sióstr zostaje zachwiana przez starą walizkę znalezioną pewnego ranka przez jedną ze sióstr przed klasztorem. W walizce znajduje się dziecko. Matka przełożona Maria Ines uznaje to za cud, dowód na istnienie Boga, który po tylu latach jednak wysłuchał jej próśb, mimo że ona już dawno przestała prosić i postanawia zatrzymać dziecko. Natomiast siostra Ana jest zupełnie odmiennego zdania. Według niej jest to zły znak a dziecko jest sprawką Szatana i należy je oddać do sierocińca. Która z sióstr ma rację? A może obie są w błędzie?

Życie w klasztorze Matki Boskiej Miłosiernej na pozór pobożne i bogobojne okazuje się nie do końca być takie. Siostry wierzą w Boga jednak nie do końca stosują się do przepisów prawa kanonicznego, matka przełożona odprawia codziennie msze, udziela komunii pozostałym siostrą, spowiada. Siostry nie są do końca szczere a ich prawdziwe ja ujawnia pojawienie się w klasztorze dziecka.

„Klasztor” nie należy do łatwych książek, znajdziemy w niej dużo smutku oraz melancholii. Porusza temat aborcji, która kiedyś była nie tyle zakazana, co surowo karana. Autor porusza tez kwestię celibatu, czy kobieta, która wyrzekła się macierzyństwa dla służby Bogu może pokochać dziecko i zrobić dla niego wszystko? Czy jest to czymś złym, jeśli po latach obudzi się w niej instynkt macierzyński? Podczas lektury może nasunąć się kilka interesujących pytań, o których warto by porozmawiać. Polecam odwiedziny w klasztorze Matki Boskiej Miłosiernej