Dzień Szakala recenzja

Wróciłem do lektury 'Dnia szakala' po wielu latach i muszę powiedzieć, że książka Forsytha wciąż bawi i wciąga. Pojedynek między zawodowym mordercą a komisarzem Lebelem opisany jest znakomicie, i, mimo że wiem, jak się skończy, wciąż czytam z niesłabnącym zainteresowaniem. To już klasyka literatury sensacyjnej.

Co ciekawe, 'Dzień szakala' jest debiutem Forsytha i, moim zdaniem, jego najlepszą książką, w późniejszych już nie trzymał napięcia, fabuła była zbyt skomplikowana, zaś dydaktyczne wtręty irytowały. W tej książce fabuła jest bardzo prosta, oto na początku lat 60. członkowie tajnej organizacji OAS poprzysięgli zemstę ówczesnemu prezydentowi Francji, generałowi de Gaulle'owi za to, że uznał niepodległość Algierii. Wynajęli zatem profesjonalnego mordercę o pseudonimie Szakal, prawdziwego mistrza w swoim fachu, aby zabił de Gaulle'a. Walkę z Szakalem podejmuje policjant francuski, komisarz Lebel. Fabułą książki jest pojedynek tych dwóch osobowości, wybitnie inteligentnych, energicznych, pomysłowych. Ów pojedynek niezmiennie przyciąga uwagę, nie pozwala oderwać się od lektury, mimo tego, że, jak już wspomniałem, domyślamy się, jak się owa rywalizacja skończy. To cecha dobrej literatury kryminalnej czy sensacyjnej: można znać rozwiązanie zagadki – wiedzieć, kto zamordował – ale mimo to czytać książkę z niesłabnącym zainteresowaniem.

Bardzo ciekawe są szczegółowe opisy przygotowań Szakala, tego geniusza zbrodni, do zamachu: zmiana tożsamości, konstrukcja strzelby, przemyt broni, szczegółowe planowanie posunięć. Zwłaszcza pomysłowy jest jego sposób na dostanie się w pobliże de Gaulle'a. Wybitny to był zawodowy zabójca... Ale komisarz Lebel też nie był w ciemię bity...

Znajdujemy też wątki mniej ciekawe na przykład cała historia z pułkownikiem Saint-Clair jest do bólu banalna i sztampowa. Niemniej Forsyth ustrzega się w większości przed banałami, tak że wciąż warto czytać tę klasykę literatury sensacyjnej.

Na podstawie książki powstał znakomity film, to też już klasyka kina sensacyjnego.