Kwiaciarka cz. 2 recenzja

Z Ksawerym De Montepin spotkałam się podczas lektury pierwszej części "Kwiaciarki". Pamiętam, że książka zrobiła na mnie dobre wrażenie. Sama historia była bardzo ciekawa a do tego osadzona w XIX wiecznym Paryżu. Dlatego, kiedy w moje ręce trafiła kontynuacja tej książki, zadrżałam z emocji. Bardzo mnie ciekawiło jak potoczyły się losy poznanych wcześniej bohaterów czy winni otrzymali zasłużoną karę?

W pierwszej części mieliśmy do czynienia ze zbrodnią doskonałą, fatum, przypadkiem, skazaniem niewinnych ludzi na śmierć. Autor zostawił nas z poczuciem, że bogaty może więcej, że odpowiednie znajomości mogą odsunąć wszelkie podejrzenia. Jednak kłamstwo nie popłaca a hrabina de Lagarde przekonała się o tym na własnej skórze. Morderstwo męża miało jej przynieść bogactwo, ale nic z tego. Małżonek przed śmiercią stracił cały majątek w wyniku niekorzystnych inwestycji. Hrabina zostaje na lodzie więc już szykuje kolejną intrygę. Postanawia wydać za mąż swoją córkę, za bogatego bratanka Filipa de Kervena, swojego zbrodniczego wspólnika.
Jednocześnie brat hrabiny Albert de Lussan poszukuje swojej dawnej miłości i jej córki, którym chce wynagrodzić krzywdy wyrządzone w przeszłości. Lecz zamiast kobiet znajduje mężczyznę, który może zniszczyć życie hrabiny de Lagarde. Czy mus się uda?

Ksawery De Montepin utrzymał poziom, styl i lekkość znaną nam z pierwszej części "Kwiaciarki". Dzięki temu do końca podbił moje serce. Klimatem i użytym językiem, w dalszym ciągu znajdujemy się w XIX wiecznym Paryżu i pod urokiem tego jego magicznego uroku.
Ksawery De Montepin do rozpoczętych wątków wprowadził nowe nie mniej intrygujące i ciekawe. Jak na romans przystało, mieliśmy do czynienia z wybuchem ognistych uczuć, które nie zważały na konwenanse, na statut społeczny, na majątek. Nie wszystkim jest to w smak. Najbliżsi knują spiski, które mają zniszczyć pierwsze, trwałe, nierozerwalne związki.

Dzięki Ksaweremu De Montepin poznajemy także ludzką chciwość i obłudę. Przyglądamy się niszczącej mocy, sile plotki i pomówień. Jesteśmy świadkami również potęgi odkupienia wynikających z wyznania prawdy.
Druga część "Kwiaciarki" obfituje w nagłe zwroty akcji, które doprowadzają nieuchronnie do oczyszczającego i budującego końca. I chociaż jest on przewidywalny to nie psuje nam to przyjemności czytania i przekonania się czy rzeczywiście będzie taki jaki nam się wydaje...

Polecam!

Cytaty z książki:

1. "Byłoby zbyt niesprawiedliwe, aby ten człowiek, tak odważny, tak szlachetny, opłacił własnym życiem moje ocalenie!"
2. "Kodeks to arcydzieło geniuszu i mądrości ludzkiej, to świątynia, której nie wolno naruszyć bez dopuszczania się świętokradztwa. "
3. "Ich dostojność pieniądze, zawsze biorą górę nad jej wysokością miłością."
4. "Zawsze tylko przypadek rządzi wszystkim!"