Stulecie trucicieli recenzja

Wkrada się w owsiankę przyniesioną przez wierną służącą, kawę podaną przez czułego kochanka i obiad przygotowany przez opiekuńczą żonę. Czyha w cukiernicy, kryje się wśród stale przyjmowanych lekarstw. Zabiera na tamten świat w jednej chwili lub katuje długotrwałą agonią. Trucizna - broń tchórzy, potworów i zrozpaczonych.

Książka Lindy Stratmann to katalog przypadków otruć w Anglii (choć zdarza się nam przenieść do Francji, USA czy Belgii) w XIX wieku - na sprawie kucharki usiłującej otruć rodzinę swojego pracodawcy zacząwszy (1815 rok) i na rozprawie nastoletniej służącej dolewającej kwas pruski do mleka (1896 rok) skończywszy. Mimo powszechnego przekonania, że trucizna jest narzędziem ubogich kobiet, przez stulecie poza pomocą domową i fizycznymi pracownicami przewijają się robotnicy, hrabiowie, lekarze, damy z wyższych sfer. Mimo upływu czasu te kryminalne historie wciąż poruszają, budząc w czytelniku złość na nieudolny wymiar sprawiedliwości, satysfakcję z ujęcia winnych, odrazę do zbrodniarzy czy współczucie dla skrzywdzonych. Stratmann drobiazgowo opisuje okoliczności banalnych morderstw, głośnych rozpraw wstrząsających całym krajem i sensacyjnych przypadków kuriozalnych jak naciągane powieści kryminalne.

"Stulecie trucicieli" wypadałoby jednak przeciętnie, gdyby było tylko przeglądem mniej lub bardziej znanych przypadków kryminalnych. Siła książki tkwi przede wszystkim w umiejętnym odmalowywaniu tła epoki, gdy autorka zręcznie odnosi się do realiów XIX-wiecznej Anglii bez zaburzania opowiadanej historii czy przygniatania czytelnika zbędnymi dygresjami. Czytając o trucicielach śledzimy także rozkwit toksykologii, poznajemy rozwój wiedzy na temat chemii, substancje wykorzystywane na co dzień w domu, próby uformowania zasad pracy farmaceutów, przesądy dotyczące leczenia, przekształcanie się reguł panujących w sądzie czy prawo wpływające na to, jakie grupy społeczne chętniej sięgały po arszenik.

"Stulecie trucicieli" to porządna pozycja, która jednocześnie zaspokaja w czytelniku potrzebę sensacji i edukuje z historii oraz chemii (spokojnie - ci z zagrożeniem z tego przedmiotu w szkole też będą czerpać przyjemność z lektury). Uważajcie, by podczas zatopienia się w lekturze ktoś nie sypnął wam niespodziewanej niespodzianki do kawy.

[Recenzja została po raz pierwszy (15.06.2018) opublikowana na LubimyCzytać pod pseudonimem Kazik.]