Wybraniec Odyna recenzja

"Na­tu­ra ludz­ka ma wiele in­stynk­tów, które w różne można spro­wo­ko­wać stro­ny, a jeśli na ho­ry­zon­cie ma­ja­czy wła­dza, to i naj­lep­sze­go są w sta­nie spro­wa­dzić na złą drogę…"

Władza kusi, mamiąc obietnicą wyjątkowości i wiecznej chwały. Łatwo się w niej rozsmakować, zatracając wpajane wartości. Rządzący Danią legendarny Sigurd Hring zasłużył się w boju zyskując szacunek swoich podwładnych. Może poszczycić się czwórką dorosłych synów: mężnymi i ambitnymi wojownikami, córką, a niedawno powitał na świecie najmłodszgo z swoich potomków. Z tej okazji organizuje turniej, by uczcić to ważne wy­da­rze­nie i dar od bogów. Do rywalizacji przystępują także jego synowie, by wykazać się umiejętnościami i zdobyć przychylność ojca. Ragnar od najmłodszych lat pragnie zostać największym z największych. Chociaż jest dopiero trzeci w kolejce do tronu, po swojej stronie ma nieposkromioną ambicję oraz przychylność bogów. Szykująca się wyprawa braci po łupy na ziemię słowiańskie ma być potwierdzeniem ich wielkości i może zaważyć na wyborze przyszłego władcy, a wrogowie tylko czyhają na najmniejszą słabość i rozłam w królestwie.

„Wybraniec Odyna” w dobrym stylu otwiera trylogię sagi o Ragnarze autorstwa Daniela Komorowskiego. Seria opiera się na faktach historycznych, chociaż autor przyznaje, że nie dąży do ich idealnej rekonstrukcji i niekoniecznie trzymał się chronologii wydarzeń. Pojawiają się więc zarówno postacie historyczne, jak i fikcyjne. Podobało mi się spokojne wprowadzenie, które pozwoliło dostrzec relacje panujące w królestwie oraz poznać zarówno dobre, jak i złe strony każdego z pretendentów do korony. Niewątpliwie na pierwszy plan wysuwa się postać Ragnara, ambitnego wojownika, znającego swoją wartość, otwartego na nowe wyzwania. Wszak sam Odyn zapowiedział mu wielką chwałę i uznanie. Dynamiczna, wielowątkowa akcja, niejednokrotnie obfitująca w dosłownie „krwawe” zwroty, skupia uwagę widowiskowymi opisami walk i bitew. Nie zabraknie również zawiłych intryg, jak i moralnych wyborów. Dbałość o szczegóły jest zdumiewająca, a sceny brutalnych starć wciągają i pobudzają wyobraźnię. Myślę jednak, że mogą być zbyt mocne dla wrażliwszych czytelników. Zakończenie sprawia, że mam ochotę od razu sięgnąć po kontynuację.