Kiedy nadciąga ciemność recenzja

Kiedy w bibliotece powiedziano mi, że chwilowo nie ma nic innego tylko to skrzywiłam się i zawiesiłam głowę. Opis z tyłu nie był za bardzo zachęcający. Sprawiał wrażenie, że to kolejny romans paranormalny. Wieczna miłość, namiętność i wampiry wegetarianie z depresją. Czy może być coś gorszego? Jednak nie chcąc zostać bez niczego do czytania wypożyczyłam to.

Alexandra Ivy to obok Christine Feehan i Lary Adrian najpopularniejsza autorka nastrojowych romansów paranormalnych. Powieścią Kiedy nadciąga ciemność rozpoczęła w 2007 roku bestsellerową serię Strażnicy Wieczności.

Główną bohaterką jest Abby. Akcja zaczyna się kiedy pewnego dnia jest świadkiem morderstwa swojej pracodawczyni, która w ostatnich chwilach przed śmiercią przekazała jej swoje brzemię jednak ona z początku nic o tym nie wie. Tak więc niczego nieświadoma Abby ucieka wraz z Dante – kilkusetletnim wampirem obarczonym klątwą – przed niebezpieczeństwem, istotami, które teraz zaczną pragnąć jej śmierci.

Typowy scenariusz. Śmiertelniczka, wampir, wiekowa tajemnica i zło do przepędzenia. Każdy wie jak to się skończy.

Książka niczym się nie wyróżnia. Akcja drętwa jak w Zmierzchu choć może nico bardziej urozmaicona i krwawa jak u Lary Adrian. Niby tu uciekają i walczą ale tak naprawdę to nic się nie dziej. Jedynie na koniec coś się rozruszało i wyszedł w miarę porządny finał. Język prosty i gdzieniegdzie idzie dostrzec elementy humorystyczne ale na pewno nie da się nazwać tej książki zabawną. Postacie zlewają się w jedno. Nikt nie jest jakoś szczególnie charakterystyczny i nikt się nie wyróżnia. Można by rzec, że nawet są niedopracowane.

Postaram się wykrzesać z siebie trochę optymizmu i pochwale jedynie pomysł i opisy. No bo były niezłe. Teraz kiedy rynki pękają od tego rodzaju książek wymyślenie czegoś czego jeszcze nie było to nie lada wyzwanie. Ta... pomysł dobry ale wykonanie nie najlepsze jednak nadrabia to trochę właśnie w dobrych opisach akcji i postaci. Hm... pochwalić można też wampiry. Co do czego ale wreszcie te tutaj bały się słońca i nie polowały na wiewiórki czy jelenie. Co jak dla mnie jest dużym plusem.

Tak więc podsumowując to kolejne coś dala spragnionych paranormalnych romansów nastolatek. Dobrze chociaż, że autorka trzymała się w miarę starej postaci wampirów. Polecam to jak już na prawdę nie będzie czego innego do czytania albo będziecie chcieli usiąść i przez jakiś czas wyłączyć myślenie.