Jedyna historia recenzja

„Każdy ma swoją historię miłości. Każdy. Taka historia mogła zakończyć się fiaskiem, uczucie mogło wygasnąć, mogło nawet nigdy do niczego nie dojść, wszystko mogło rozgrywać się w wyobraźni, ale to nie czyni jej mniej prawdziwą. Czasem nawet bardziej. Czasem widzi się parę, która wydaje się do głębi sobą znudzona, i nie sposób wyobrazić sobie, by coś ich jeszcze łączyło ani dlaczego nadal są razem. Ale to nie tylko przyzwyczajenie, wygoda, przywiązanie do konwenansów czy coś podobnego. Są razem, bo kiedyś przeżyli swoją historię miłości. Wszyscy ją przeżywają. To jedyna historia.”
Nie często sięgam po historie miłosne, ale ta jest bardzo nietypowa. Oczarował mnie język i bardzo wyważona , subtelna narracja. Czytamy wspomnienia mężczyzny o swej miłości, która zaważyła na całym jego życiu. Zadaje pytanie: „Wolelibyście kochać bardziej i bardziej cierpieć czy mniej kochać i mniej cierpieć?” Czy można kochać za bardzo? W latach sześćdziesiątych na przedmieściach Londynu dziewiętnastoletni Paul, od niedawna student, zakochuje się w zamężnej kobiecie w wieku czterdziestu ośmiu lat. Uczucie zostaje odwzajemnione. Rozpoczyna się romans, a później wspólne życie. Czy taki związek może się udać i przetrwać? Co robić jak życie zaczyna wymykać się z rąk i idzie własnymi ścieżkami? Jak może pomóc młody, bez doświadczenia życiowego, osamotniony mężczyzna, kobiecie pięćdziesięcioletniej, która coraz bardziej nad nim nie panuje? Kiedy należy powiedzieć stop? Jest to powieść o dorastaniu, budowaniu relacji, braniu odpowiedzialności za siebie i osobę, którą się kocha. Jest to też historia o rozpadzie, bezradności, cierpieniu i osamotnieniu, o niemożliwości porozumienia się. Narrator na tyle ile jest w stanie i pamięta analizuje ten związek i wybory jakich dokonywał. Opisuje swoje rozterki, emocje i stara się zrozumieć zawiłości i głębię ludzkiego serca. Opowieść Paula jest historią pełną mądrości życiowej, świetnie napisaną. Jednocześnie jest wyzwaniem, aby zatrzymać się nad własną historią miłosną? Jaka ona jest, lub była?