Japońskie cięcie recenzja

„Japońskie cięcie” to sprawnie skonstruowany thriller, który charakteryzuje się wartką akcją wypełnioną sensacyjnymi scenami i ciętymi dialogami, w których nie brak akcentów humorystycznych. Akcja od samego początku pędzi na łeb, na szyję.

Robert Czechowicz, warszawski chirurg, zostaje wplątany w sprawę zaginięcia rzecznika prasowego rządu oraz jego żony i zabójstwo dwóch funkcjonariuszy BOR-u. Mężczyzna był ostatnia osobą, która kontaktowała się z żoną Morawieckiego i obecnymi w jego mieszkaniu agentami, więc automatycznie staje się głównym podejrzanym. Sytuacja Czechowicza dramatycznie się pogarsza, kiedy nieznani mu mężczyźni zabijają eskortującego go policjanta. Lekarzowi udaje się uciec napastnikom. Zaszczuty Czechowicz postanawia zwrócić się o pomoc do człowieka, który rok wcześniej przechodził przez bardzo podobne wydarzenia – dziennikarza telewizyjnego, Adama Kniewicza.

Kniewicz - po wysłuchaniu historii ściganego - kontaktuje go ze znaną sobie tajną agentką Ultrą. Trójka bohaterów rozpoczyna śledztwo, wkrótce odkrywają oni sensacyjne fakty, które świadczą o tym, że Czechowicz został wplątany w akcję prowadzoną przez agencję podlegającą premierowi. Lekarz został wciągnięty w sieć spisków i tajemnic, która wydaje się łączyć bezpośrednio z działaniami pewnej grupy psychiatrów i firmy archeologicznej.

„Japońskie cięcie” to sensacja w najczystszym wydaniu. Krzysztof Kotowski nie rozwleka fabuły, skupia się na konkrecie i dynamicznym prowadzeniu akcji. Nie uświadczymy w tym tytule rozbudowanych opisów czy głębokiej analizy psychologicznej postaci, dostaniemy za to fabułę, która mogłaby posłużyć za podstawę do nakręcenia świetnego filmu akcji.

Powieść polecam przede wszystkim miłośnikom sensacji, którym nie przeszkadza obecność wątków rodem z archiwum X. W tym tytule występuje pewna doza niesamowitych motywów, które mogą nie spodobać się czytelnikom będącym zwolennikami rozwiązań opartych na twardych faktach.