Abecadło Kisiela recenzja

Książeczka wydana w 1990 r., przedstawiająca krótkie i celne charakterystyki ówczesnych postaci z życia publicznego. Wtedy sporo publikowano takich lekko tabloidowych tytułów, bo czytelnicy zachłystywali się wolnością słowa, ale też ploteczkami z życia elit, przypomnijmy, że w tym czasie nie było jeszcze tabloidów ani Pudelka. Wróciłem do lektury po latach, by sprawdzić, na ile się zestarzała, trochę tak i zaraz wyjaśnię dlaczego.

Sporo w tym katalogu znajomych i przyjaciół Kisiela jest osób, które były znane przed wojną, w czasie wojny i w PRL-u, ale zdecydowana większość tych ludzi już dawno nie żyje. Dla obecnego czytelnika nieznającego historii te nazwiska nic nie znaczą, dlatego książka może nudzić. Kto zna owe czasy lub lubi historię, może być zainteresowany.

Parę rzeczy tam uderza, na przykład sporo prominentów PRL-owskich miało pokręcone życiorysy, zaczynali na przykład jako endecy czy narodowcy przed wojną, a potem się przekabacili na komunistów. I teraz spotyka się takie farbowane lisy: kiedyś mocni komuniści a teraz pierwsi katolicy...

Ma Kisiel zdolność do celnej charakterystyki ludzi w kilku słowach. Dwie cechy wyróżnia: inteligencja kontra głupota i odwaga kontra tchórzostwo. Zatem mamy cztery kombinacje (inteligentny, ale tchórz, odważny, ale głupi itd.). A tych najlepszych, czyli inteligentnych i odważnych prawie nie ma, no jest jeden, sam Kisiel...

Walorem książki jest poczucie humoru Kisiela, znajdziemy też sporo fajnych anegdotek, ale jako źródło historyczne rzecz jest mocno wątpliwa, bo powtarza często Kisiel ploteczki warszawskie dalekie od prawdy. Natomiast charakterystyki różnych osób ma celne, trafia w punkt, pisząc na przykład o Michniku: „bardzo odważny, z charakterem. Czy jest to wielka głowa polityczna – mam wątpliwości.” Jego celna opinia o Jaruzelskim: „Ja myślę, że on jest człowiek bojowy. To znaczy boi się, i wie czego się bać, bo przeżył dużo. Dlatego jest super ostrożny.”

Poza tym rekomenduje Kisiel książki, niektóre jego sugestie są celne, na przykład 'Główne nurty marksizmu' Kołakowskiego, inne raczej nie: 'Życie towarzyskie i uczuciowe' Tyrmanda.

W sumie lektura tylko dla amatorów tej tematyki.