Joyland recenzja

 "Joyland" Stephena Kinga to jak na tego pisarza powieść wręcz eteryczna. Zamiast strachów i upiorów z niematerialnego świata, autor usiłuje zmierzyć się z lękami trapiącymi zwykłych ludzi: utratą miłości czy przedwczesną śmiercią. Powieść napisana jest z wielkim wyczuciem. Znajdziemy w niej jednak zarówno ducha, medium, romans, jak i wątek kryminalny. Można więc powiedzieć, że każdy czytelnik znajdzie w niej coś dla siebie. 
 
 Młody Devin Jones, jak wielu studentów, szuka wakacyjnej pracy. Traf chciał, że znajduje zajęcie w jednym z lunaparków na południu USA. W dobie Disneylandów tego typu miejsca z duszą należą do rzadkości. Joyland jest krainą dobrej zabawy, rządzącą się swoimi prawami. Dev szybko wpasowuje się w świat rozrywki i karuzel. Jednocześnie przeżywa pierwszy zawód miłosny, związany z jego pierwszą dziewczyną Wendy. Pogrążony w bólu, dopiero po jakimś czasie zaczyna zauważać wiele rzeczy, które umknęły mu w codziennej rutynie - m.in. sympatycznego chłopca, który całe dnie spędza z matką i swoim psem na plaży oraz szczegóły morderstwa, które kilka lat wcześniej miało miejsce w lunaparku.
 
 "Joyland" to opowieść o dorastaniu, a także próba odpowiedzi na pytania, jak pogodzić się z utratą tych których kochamy, zwłaszcza, gdy odchodzą przedwcześnie. Nie zabraknie paranormalnych elementów, lecz nie wychodzą one tutaj na pierwszy plan i są w dobrym guście - nie przerysowane. Lato i jesień spędzone w Joylandzie odciskają piętno na Devinie, jak również na Annie Ross i kilku innych osobach. Również na czytelnikach lektura tej powieści mistrza grozy odciśnie swój ślad, jak dla mnie staje się jedną z ulubionych książek Kinga ever.