Trzy siostry. Cisza recenzja

Czas rozwiązać wreszcie sprawy związane z testamentem. Termin zobowiązania zbliża się nieubłaganie, a prace idą powoli. Oczywiście życie sióstr nie może iść w dobrym kierunku. Czeka na nich jeszcze kilka kolejnych tajemnic i niespodzianek. W ich otoczeniu pojawi się jeszcze jedna osoba, która mocno namiesza. Co się jeszcze wydarzy? Czy dziewczynom uda się spełnić warunki, by dostać testament.

Wreszcie doczekaliśmy się finału tej historii. Byłam ciekawa jakie będzie rozwiązanie tego wszystkiego. Mimo że drugi tom nie podobał mi tak bardzo, jak się spodziewałam to liczyłam, że ten tom nadrobi. No cóż było intensywnie, ale niestety, przynajmniej dla mnie, w negatywny sposób.

W życiu sióstr no nie może zacząć się układać. Remont nie idzie zgodnie z planem, ciągle dzieją się tam dziwne wypadki, dodatkowo związki też przeżywają kryzysy. Pojawia się także nowa postać, która ma dużo informacji, ale nie jest ta osoba zbyt chętna do zwierzeń, a zwłaszcza nie za darmo. Czas mija, termin ostateczny zbliża się nieubłagania, a końca tego wszystkiego nie widać.

Jeżeli chodzi o postacie, to mam dość ambiwalentne odczucia. Z tomu na tom dziewczyny zaczynają się coraz bardziej infantylnie zachowywać. W ich decyzjach brakuje większej logiki. Daniela ciągle się denerwuje, wszędzie widzi podstępy, przestaje ufać osobom, które są jej najbliższe. Lata z kąta w kąt i nie wiadomo do czego finalnie dąży. Dorota coraz bardziej zatraca się w sobie. Już nie myśli tak bardzo o bliskich, karierę zaczyna stawiać na pierwszym miejscu. I oczywiście to dzięki jej pracy mają fundusze na pokrycie kosztów remontu, ale jej przemyślenia wskazują również coś innego. No i Dominika... Po tym co wydarzyło się w drugiej części totalnie się zmieniła i nie jest pewna czy na dobre. Stała się totalnie beztroska, zbuntowana i nie myśląca o konsekwencjach.

Nie będę też kłamać, czyta się ją błyskawicznie i jak już zacznie, to trudno się oderwać. Pod tym względem nie będę narzekać. Tylko jak dla mnie był to przerost formy nad treścią. Za dużo było wrzuconych "nieoczekiwanych zwrotów akcji", które tylko zabierały prawdopodobność tej historii. Jak w sadze Przytulnej miało to jeszcze ręce i nogi, tak tutaj już było tego za dużo. Naprawdę mi przykro, bo pierwsza część zapowiada się naprawdę dobrze i był w tym potencjał...