Ich Troje. Biografia recenzja

Kiedy po raz pierwszy spotkałam się z piosenkami zespołu Ich Troje?
To było jeszcze w ubiegłym wieku 😱
Wokalistką była wtedy Magda Femme. Później kobiety w zespole się zmieniały, ich popularność rosła, później spadała, jednak zawsze, gdy pojawiali się na scenie, potrafili rozbawić publiczność i porwać wszystkich do zabawy.
Pamiętam również, że słuchać Ich Troje to był wstyd, obciach, mało kto się do tego przyznawał. Żadne radio nie puszczało ich piosenek.
Ja nie byłam taką fanką jeżdżącą na koncerty, ale kilka płyt ich posiadam i wiele piosenek znam.
Gdy zobaczyłam książkę "Ich Troje. Biografia" z zaciekawieniem po nią sięgnęłam.
I gdy zaczęłam czytać, przepadłam.
Książka jest podzielona na lata. Zaczyna się w 1995 roku, a kończy w 2020.
Napisana jest bardzo przystępnie, ciekawie, dodatek zdjęć jeszcze bardziej podnosi atrakcyjność lektury.
Dowiedziałam się z niej wielu faktów, o których nie miałam pojęcia, jak również część z nich potwierdziło się.
Zawsze zastanawiałam się, dlaczego dziennikarze muzyczni tak nie lubili tej trójki, skoro ludzie ich kochali. Ta książka pokazała mi, że zespół miał wielu wrogów również w branży muzycznej, wśród innych wykonawców. Traktowali ich, jako kogoś gorszego. Dlaczego? Bo to Ich Troje zarabiali więcej? Czyli już wtedy w branży muzycznej istniał tzw wyścig szczurów lub po trupach do celu?
Ta książka wiele wyjaśnia, wiele pokazuje i otwiera oczy na sprawy o których się nie mówiło (np postępowanie jednego z dziennikarzy, który teraz jest bardzo znany, a wtedy chciał się wybić na przekłamanych faktach o Michale Wiśniewskim).
To nie jest wybielenie zespołu. Tam jest mnóstwo informacji o tym, jak się bawili, ile wypili alkoholu, ile kasy stracili, co przeskrobali. Oni przyznają się do swoich słabości, ale kto ich nie ma?
Jedynie życie prywatne w książce nie jest poruszane (no może coś tam wspomnieli, ale mało), jednak to nie powinno nikogo obchodzić. Nie powinien nikt nikomu do sypialni zaglądać, chyba że zainteresowana osoba sama te fakty udostępnia.

Podsumowując, ja się cieszę, że tą książkę przeczytałam, przy okazji pod nosem kilkukrotnie nuciłam niejeden z przebojów Ich Troje.