Zdarzyło się naprawdę. Opowieści reporterskie recenzja

Cytat z klasyka stanowi kluczowe przesłanie większości bohaterów omawianego tomu.

Zdarzyło się naprawdę, to pasjonujący zbiór poruszających, a zarazem pouczających reportaży radiowych, wydanych w formie papierowej. Publikację otwiera wstrząsający tekst Hanny Bogoryja- Zakrzewskiej poświęcony nieletnim kurtyzanom. Dziś nazywa się je galeriankami, od miejsca ''pracy". Na podstawie dokumentu powstał film Galerianki w reżyserii Katarzyny Rosłaniec. Szokują przyczyny tego typu zachowań (nie każda z dziewcząt pochodzi z rodziny patologicznej; są to osoby niezwykle inteligentne. A jednocześnie pogubione i samotne) i wyrachowanie nastolatek.

Natomiast Katarzyna Błaszczyk opowiada nam o historii mężczyzny, który padł ofiarą oszustki matrymonialnej. Zjawisko nie jest takie rzadkie, jak mogłoby się wydawać. Przeczytamy również o dramatycznej walce o zdrowie Joanny Sałygi. O tym, kiedy diagnoza pojawia się zdecydowanie za późno, niekompetencja lekarzy bagatelizujących objawy choroby. Medyków pozbawionych elementarnej wrażliwości, empatii i poczucia odpowiedzialności. Zimnych i rutynowych formalistów. O tej walecznej kobiecie nie da się i nie można zapomnieć.

Dalej poznajemy tragedie rodziców, którzy utracili swoje dopiero urodzone dzieci (wcześniaki), często z winy personelu medycznego. Koleje losu, obok nich też nie można przejść obojętnie. Przedstawiono sprawę pobitego i porzuconego mężczyzny, w wyniku czego doznał amnezji. Został uznany za zaginionego. Tylko jedna osoba wierzyła, że Artur nie porzucił dotychczasowego życia. Żona. Czekała na jego powrót niczym mityczna Penelopa, wierzyła, że wróci. Odnalazł się.

Wymiar sprawiedliwości znów zawiódł, kolejny człowiek skazany na karę pozbawienia wolności za nie swoje przewiny. Mężczyzna w zakładzie karnym spędził dwanaście lat. Pomyłka i niechlujstwo policji, prokuratury.

Pojawiają się również pozytywne, optymistyczne akcenty: miłość, która miała być niemożliwa.

Wszystkie reportaże można czytać w dowolnej, wybranej przez siebie kombinacji; jest ich czternaście. Największymi atutami publikacji niewątpliwie są: dobry warsztat autorek, płynna, zwięzła narracja. Ilość szczegółów nie przytłacza. Często sięgam po reportaż, bo uwielbiam ten gatunek; nie rozczarowałam się. Nie ma tu moralizowania, brak też zbędnej ideologii.