Jedyny dzień w roku recenzja

"Chodzi o to, żeby się spotkać. Pobyć ze sobą tak naprawdę. Nie musi być czysto i wystawnie, nie trzeba drogich prezentów. Istotny jest ten drugi człowiek, na którego czekamy, który jest dla nas najważniejszy. Tylko to się liczy - żeby razem posiedzieć, porozmawiać, tak, wiecie, od serducha, przytulić się. Na tym polega magia świąt."

Dorota jest młoda, ma pracę, mieszkanie, psa i rodzinę, ale jak sama mówi nie własną, a tę, w której się urodziła. Przy każdym z wyżej wymienionych stawia jakieś" ale". Wciąż jej czegoś brakuje, coś nie dzieje się zgodnie z jej oczekiwaniami. Marzy o magicznych, rodzinnych świętach. Jednak jej relacja z najbliższymi odbiega od ideału. Brak uznania ze strony matki, idealizowany brat i podległy żonie ojciec to jej codzienność. Jedynie doświadczona przez życie babcia stara się wszystkich godzić i jednoczyć. Czy Dorocie uda się przy wigilijnym stole poczuć ducha świąt? Pozna głębszą ideę tego czasu? A może ktoś, lub coś jej w tym pomoże?

" - Czasem los psuje plany. (...) - A czasem buduje przyszłość."

To bardzo klimatyczna powieść. Akcja dzieje się w Wigilię. Wszędzie jest mnóstwo ozdób, w sklepach ludzie na ostatnią chwilę kupują prezenty i składniki świątecznych potraw. W radiu rozbrzmiewają bożonarodzeniowe piosenki i kolędy, a spiker raczy tematycznymi anegdotami.

Nie zdradzę, by nie sugerować, ale jestem pewna, że już po pierwszych kilku rozdziałach ta historia skojarzy się Wam z pewnym filmem, dość starym ale charakterystycznym. Dla mnie to świetny pomysł na oddanie najważniejszego przekazu Świąt Bożego Narodzenia. Sensu, o którym wielu zapomina i traktuje te dni bardzo przedmiotowo.
Pomysł na fabułę wydaje się banalnie prosty, a jednocześnie takie przeprowadzenie akcji niezwykle obrazowo ukazuje zmiany w zachowaniu, celebrowaniu i postrzeganiu danej chwili.

Mamy tendencję do szybkiego i dość pochopnego oceniania ludzi. Zazwyczaj nie wszystko jest takie jednoznaczne jak się wydaje na pierwszy rzut oka.

Najczęściej wina leży po obu stronach, a za konkretnym zachowaniem stoi jakaś historia. Nie ma ludzi bez wad. Wystarczyłaby szczypta zrozumienia, odrobina dobrej woli i chwilowe postawienie się w sytuacji drugiej strony. Ważna jest zasada wzajemności, by czegoś oczekiwać od drugiej osoby należy również dać coś od siebie.

"- Każdy z nas zostaje dzieckiem - trochę w głębi i na zawsze. (...) - Warto dbać o to dziecko, bo dzięki niemu wciąż potrafimy marzyć."

Autorka między wierszami przemyciła również bardzo powszechny problem kupowania zwierząt w prezencie.