Jedyne ocalałe recenzja

„Jedyne ocalałe” to debiutancki thriller Riley Sager, który został wydany w 2018. Cieszący się w Polsce niemałą popularnością autor ma dość spore grono wielbicieli. Choć fanką autora nazwać się nie mogę, a moja relacja z jego twórczością nie należy do najlepszych, to jednak uwielbiam debiuty, dlatego też sięgnęłam po „Jedyne ocalałe”. Byłam ogromnie ciekawa, co też skrywa się pod tą mroczną okładką, z której bije niepokój i strach.

Quincy Carperter, po tym, jak udało się jej przetrwać masakrę, w której zginęli jej przyjaciele, stała się jedną z grupy dziewczyn w mediach nazywanych „ocalałymi”.
Lisa jako jedyna z dziesięciu dziewczyn przeżyła atak psychopaty na akademik.
Samantha – cudem uniknęło śmierci podczas tragedii, jaka miała miejsce w motelu Night light Inn.
Quincy uciekła z Pine Cottage, gdzie z piątką przyjaciół spędzała weekend.
Każda z dziewczyn próbuje na nowo ułożyć sobie życie i zapomnieć o koszmarze, który na zawsze zmienił ich życie.
Mimo wysiłków mediów „ocalałe” nigdy się nie spotkały. Jednak kiedy Lisa zostaje znaleziona martwa, w progu mieszkania Quincy pojawia się Samantha, która gotowa jest zrobić wszystko, by obudzić wspomnienia dziewczyny z tamtej nocy.

Po lekturze trzech książek Riley Sager, sięgając po „Jedyne ocalałe”, nie miałam zbyt wielkich oczekiwań. Znając pióro autora, doskonale zdawałam sobie sprawę, że jego debiutancki thriller może do końca przypadnie mi do gustu. I niestety, moje przypuszczenia się sprawdziły. Historia wykreowała przez Sagera w ogóle mnie nie porwała. Od pierwszych stron czytanie tej książki szło mi bardzo opornie, nie potrafiłam wkręcić się w fabule i skupić na kolejnych wydarzeniach. Historia sama w sobie była ciekawa, jednak zabrakło mi dreszczyku charakterystycznego dla tego typu literatury, wzrastającego napięcia, które powinno towarzyszyć mi do samego końca i momentów budzących niepokój i strach.
Tak, jak wspomniałam wyżej, nie miałam żadnych oczekiwań względem tej książki, więc nie mogę napisać, że wykreowana przez Sagera fabuła nie była ciekawa, bo to nieprawda. Ma ona swoje plusy, bywały momenty, w których poczułam się zbita z tropu i pełna ciekawości tego, jak zakończy się historia. Trzeba jednak wziąć pod uwagę fakt, że to debiut autora, co oczywiście jest mocno odczuwalne podczas lektury.
„Jedyne ocalałe” to dobry thriller, jednak znając kolejne książki autora, muszę stwierdzić, że to najsłabsza historia w całym jego dorobku. Niemniej jednak książkę polecam. Będzie ona idealną pozycją dla osób, które pragną rozpocząć przygodę z thrillerami.