Dwie twarze królowej recenzja

Zosia to studentka medycyny, która odkąd pamięta, interesowała się parapsychologią. Horoskopy, poprzednie wcielenia, praktyka jogi i zainteresowanie zaświatami to jej codzienność. Nic więc dziwnego, że nie potrzeba długich namów przyjaciółki, by młoda kobieta zdecydowała się na wizytę u specjalisty reinkarnacji. To właśnie u niego podczas rytuału dzieje się niezwykła rzecz.

W niewyjaśnionych okolicznościach Zosia przenosi się do szesnastego wieku i wciela się w Bonę Sforzę. Zupełnie inny Kraków, pierwsza polska królowa zaangażowana w sprawy polityczne i młoda dziewczyna z zupełnie innej rzeczywistości, która może mieć zmienić historię. Czy wszystko skończy się dobrze? Jak ta osobliwa podróż zmieni Zosię i jej postrzeganie świata?

Joanna Kupniewska napisała bardzo dobrą powieść obyczajową. Autorka wprawnie wplotła do fabuły bardzo dużą część historii — nie jest ona jednak podana w schematyczny, podręcznikowy, często bardzo nudny sposób, ale niezwykle ciekawie i intrygująco. Myślę, że nawet osoby, które z historią mają na bakier, w tej formie mogą ją polubić.

Lekturę cechuje również duża dawka humoru. Śmieszą zarówno wypowiedzi, zachowania postaci jak i konkretne sytuacje. Zresztą czy mogłoby być inaczej? Wyobraźcie sobie, że cofacie się tyle setek lat wstecz. Czy ktoś z Was bez problemu odnalazłby się w takich realiach? Myślę, że w tej sytuacji śmieszne wpadki są wręcz bardzo naturalne i Autorka tak właśnie je ukazała.

Kreacja postaci również jest bardzo zadowolona. Już sama Zosia w swoim prawdziwym życiu jako studentka medycyny jest niezwykle ciekawą bohaterką, ale kiedy wciela się w Bonę Sforzę, poznajemy ją z zupełnie innej strony. Możemy obserwować poczynania dziewczyny oraz jej dobrą "grę aktorską", by chociaż trochę przystawać do realiów i nie ukazywać drugiej, niezrozumiałej twarzy królowej. W niektórych sytuacjach Czytelnik z pewnością będzie wręcz podziwiał młodą kobietę za opanowanie i umiejętność odnalezienia się w sytuacji, w innych zaś śmiał się z jej pomysłów.

Książka bardzo mi się podobała — ta obyczajówka z dużą dawką humoru i jeszcze większą historii zagwarantuje Wam miło spędzony czas. Jeśli szukacie lekkiej lektury, przy której można się pośmiać, ale również czegoś nauczyć to zachęcam do sięgnięcia po powieść.

Recenzja powstała dzięki współpracy z Wydawnictwem Novae Res.