Poszerzenie pola walki recenzja

Debiutancka powieść okrzyczanego francuskiego skandalisty słuchana w interpretacji Leszka Filipowicza okazała się dużym rozczarowaniem. Portretuje Houellebecq francuskiego mieszczanina, znużonego życiem trzydziestolatka, który nie ma żadnych problemów materialnych, odczuwa za to pustkę duchową, na którą nie pomaga ani religia, ani psychoanaliza. To mizantrop ze skłonnością do depresji, (ma za sobą próbę samobójczą) nielubiący ludzi, zachowuje się i działa jak starzec.

Autor opisuje świat powierzchownych stosunków międzyludzkich, twierdząc, że długoletnie, głębokie uczucia opisywane przez literaturę dziewiętnastowieczną, już odeszły do lamusa. Nie ma autentycznej miłości, króluje szybki seks i przypadkowe, płytkie relacje. Wszyscy opisywani przezeń ludzie są jacyś nieautentyczni, płascy, nieciekawi. Można powiedzieć, że książka jest ilustracją tezy Sartre'a 'piekło to inni'.

A narracja sprawia, że powieść jest tak samo nudna jak jałowe i puste jest życie jej bohatera, który wręcz napawa się beznadzieją i monotonią swej egzystencji, okraszonej pseudofilozoficznymi wywodami o życiu seksualnym. Postawę autora i narratora dobrze oddaje stare powiedzenie: wszystko jest g...o za wyjątkiem moczu...

W trakcie słuchania miałem narastające uczucie wtórności tej prozy, no właśnie przecież tak 60 lat temu, w czasach Gomułki, pisali Ireneusz Iredyński i Marek Nowakowski! Opisywali świat nihilisty i pesymisty, ale tego nikt teraz nie czyta. I dziełko Houllebecqua się mocno zestarzało, mimo że wydane w 1994 r. już trąci stęchlizną.

Muszę przyznać, że niektóre fragmenty są dosyć fajne, na przykład opis próby podrywu w dyskotece, gdzie toczy się targowisko seksualne, albo parodia żargonu informatycznego. Wtedy dochodzi do głosu talent satyryczny autora, ale to rzadkie, mamy głównie bufonadę i narcyzm.

Pan Filipowicz czyta słabo, ma on głos otwarty, optymistyczny, tu zaś potrzebne ponuractwo, poza tym czyta za szybko, połyka wyrazy.

Mam za sobą jeszcze jedną powieść Houllebecqua, w tym samym duchu, słyszę, że inne jego dzieła są podobne, dla mnie już starczy.