Cień eunucha recenzja

Dla takich chwil spędzonych z książką warto czytać. Kocham w powieściach Cabre, że są przepełnione muzyką, tą muzykę czuć. Pisze książki, jakby komponował, każdy szczegół i każda scena ma swoje miejsce w tej kompozycji.
Wysłuchałam przepięknego lirycznego koncertu skrzypcowego Albana Berga. Koncert jest ostatnim utworem Berga, skomponowanym, gdy był już ciężko chory i dedykowany tragicznie zmarłej Manon Gropius, córce Almy Mahler. Można go uznać za swoiste „requiem” poświęcone zmarłej dziewczynie, ale także sobie. Książka jest też swoistym requiem Miguela Gensany, a przynajmniej jego rodowi.

Miguel po pogrzebie przyjaciela idzie z koleżanką do wybranej przez nią restauracji. W ten sposób nagle znajduje się w dawnym swoim rodzinnym domu. Ta wizyta skłania go do rozliczenia się z przeszłością swoją , swojej rodziny, ale też z historią Hiszpanii. W tej podróży w przeszłość będzie miał towarzystwo.
Bohater czuje się nieudacznikiem, wszystkie przydomki, jakie sobie nadaje są negatywne. Jest cenionym krytykiem z olbrzymią wiedzą, smakiem i wyczuciem, ale sam nie jest artystą. Co doprowadza nas, że nagle nasze życie uznajemy z przegrane? Uważa, że przegapił najważniejsze momenty w życiu i pragnie je odszukać. Po drugiej stronie mamy wujka Murycego, który opowiada o swoim życiu i życiu rodu Gensany. Czy on też uważa swoje życie za przegrane?
W jakim stopniu na nasze życie i jego ocenę wpływa rodzina, a w jakim stopniu my sami? Czy każdy wybór jest wyłącznie naszym wyborem? Jedno zdarzenie z życia Miquela wpływa na całe jego życie.
Można też takie pojedyncze wybory zmieniające życie odnaleźć w życiu jego przyjaciół. Czy każdy nasz wybór, reakcja lub jej brak zmieniają nasze życie? Czy należy być niesionym z prądem życia, czy się przeciwstawiać? Ja sobie zadawałam takie pytania czytając tą książkę. Książka opowiada o miłości w jej różnych odsłonach i odcieniach, czasami bardzo trudnych. Dlaczego warto żyć i co jest najważniejsze?
Myślę, że każdy z nas co pewien czas podsumowuje swoje życie. Czy widzi w nim same klęski, a może same zwycięstwa? Czy można na swoje życie spojrzeć z zewnątrz? Miguela to próbował, spojrzeć na swoje i swojej rodziny życie i je podsumować.
Książka niezwykle mądra, napisana, a właściwie skomponowana w sposób przepiękny. Jak zwykle autor zaskakuje stylem i konstrukcją powieści.
Ps. Cabre w wywiadzie go Polskiego Radia stwierdził, że na napisanie tej powieści miał pewien wpływ film Andrzeja Wajdy „Ziemia obiecana” . Te dwa dzieła na pewno łączy historia fabryki włókienniczej.