Mucha recenzja

Czy zastanawialiście się czasem co bylibyście w stanie zrobić aby ratować zagrożone życie swoich najbliższych? Albo czy potrafilibyście w pojedynkę walczyć z przestępcami którzy napadli na waszego przyjaciela? Nie chodzi mi tutaj o spektakularne akcje w stylu „Strażnika Teksasu”, „Brudnego Harrego” czy naszego rodzimego komisarza Halskiego bohatera mojego ulubionego serialu sensacyjnego „Ekstradycja”. Bardziej interesuje mnie jak w takiej sytuacji poradziłby sobie w miarę przeciętny Kowalski.
Na takie pytania stara się odpowiedzieć Jacek Skowroński w swojej powieści „Mucha”. Autor to człowiek którego życie samo w sobie mogłoby być tematem powieści. Absolwent SGH, studiował również na uniwersytetach w Moskwie i Nowosybirsku. Jest współzałożycielem magazynu fantastyczno-kryminalnego „Qfant”. W swoim życiu imał się wielu profesji, zarabiając na życie między innymi jako tragarz, brukarz czy sprzedawca butów. Przez pewien czas "zajmował się" również włóczęgą.
Bohaterem książki jest agent ubezpieczeniowy Apoloniusz. Wypełniając swoje zawodowe obowiązki trafia do willi tytułowego Muchy - jednego z bossów warszawskiego podziemia, gdzie staje się przypadkowym świadkiem morderstwa. Ma szczęście i ucieka z miejsca przestępstwa, ale zdaje sobie sprawę, że nie może być pewien bezpieczeństwa własnego ani swoich najbliższych. Udaje mu się ukryć żonę i córkę, a następnie przy pomocy swojego kumpla Jacka, zapalonego komputerowca, wypowiada wojnę ścigającemu go gangsterowi. Poldek i Jacek wykorzystują w swoich działaniach efekt synergiczny czyli współdziałanie różnych czynników, którego efekt jest większy niż suma poszczególnych oddzielnych działań. A jako że są amatorami w zbrodniczym fachu to ich działania są nieprzewidywalne i przynoszą nadzwyczajne wprost efekty. Jakie? Po odpowiedź odsyłam do lektury powieści.
Świetnie się bawiłam przy tej książce i już rozumiem wszystkie zachwyty nad powieścią Jacka Skowrońskiego. Pomysłowa intryga, szybkie tempo, zwroty akcji, poczucie humoru – to wszystko przyciąga jak elektromagnes i nie pozwala oderwać się od lektury aż do ostatniej strony.
Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego pisarza i jestem pewna, że nie ostatnie. Przyznam się, że sam autor w czasie rozmowy na portalu nakapanie.pl zasugerował mi tę właśnie powieść jako najlepszą na pierwszy kontakt z pisarstwem Jacka Skowrońskiego.
Panie Jacku – miał pan rację, to świetna książka na pierwszą randkę z pisarzem. Niecierpliwie oczekiwać będę następnych spotkań z pańską twórczością.