Mucha recenzja

Nie jest mi łatwo zrecenzować Muchę nie porównując jej w jakiś sposób z debiutanckim "Był sobie złodziej", którą to powieść czytałam niedawno i byłam zachwycona. Spróbuję.

Oto poznajemy Apoloniusza, agenta ubezpieczeniowego, który zupełnie przypadkowo staje się świadkiem egzekucji w gangsterskim półświatku i w ten sposób staje się celem jednego z przestępców - tytułowego Muchy – Muńka. Mucha chce zlikwidować niewygodnego świadka ale nie zdaje sobie sprawy, że Apoloniusz nie jest takim po prostu amatorem i potrafi całkiem nieźle się bronić, wykorzystując swój spryt i intelekt. W jednej chwili całe uporządkowane życie Apoloniusza wywraca się o 180 stopni i teraz będzie tylko ciekawie i gorąco.

Po tych pierwszych scenach, zawiązujących akcję powieści bohater jakby staje w miejscu. Wie, że musi kombinować i uciekać, ochronić jakąś rodzinę ale nie robi zupełnie nic. Szlaja się po mieście, wciąż pije i korzysta z uciech cielesnych, mimo posiadanej żony i córki. Denerwował mnie, a fabuła była po prostu nudnawa. Czekałam aż Poldek zabierze się do działania i przyznaję, jak już zaczął dostarczył mi wiele przyjemności. Szereg czynności mających na celu wykończenie psychiczne gangstera, wyobraźnia i pomysłowość bohaterów zasługuje naprawdę na uznanie. Nie można się oderwać, w oczekiwaniu na kolejne wybryki i złośliwości, jakie przyjdzie znosić Musze.

Wiele tu autor wprowadził nietuzinkowych, wyrazistych postaci. Sam świat gangsterski jest przedstawiony z niezwykłą precyzją, do tego w niczym nie ustępuje mu świat meneli i mój idol Zenek (jego monolog – groźba pod adresem jednej z redakcji gazety zwalił mnie z nóg), informatyk, prawie nie odchodzący od komputera, przedstawiciele świata zakazanego handlu na bazarze Różyckiego i wiele innych.

Jak to u Skowrońskiego, wydarzenia mają jakiś posmak absurdalności, niemożliwości ale na tym polega ich urok. Pomysł na zawiązanie fabuły bardzo mi się podobał, znowu nie taki prosty i banalny, coś innego i oryginalnego. Czyta się lekko, po prostu przepływa się z jednej strony na drugą. Język prosty i potoczny sprawia, że dziejące się wydarzenia łatwiej nam zrozumieć i łatwiej w nie uwierzyć, tym bardziej, że mają miejsce w świecie przestępczym czy świecie jakże uroczych i uczynnych meneli.

Humor i akcja ( choć nie tak trzymająca w napięciu jak w debiutanckiej powieści) nieprzewidywalne zwroty, nieprzewidywalni bohaterowie i ich wyobraźnia wciągną nas w świat tej doskonałej powieści kryminalnej.
Skowroński ma wyjątkowy dar opowiadania, dar wymyślania niezwykle ciekawych i wciągających wydarzeń, potrafi oczarować intrygą i trzymać w napięciu. Doskonała rozrywka i żal kiedy przewraca się ostatnią stronę…

Plus dla wydawnictwa za urozmaiconą szatę graficzną. Niby skromna ale dodaje uroku i charakteru całej powieści.