Ja, anielica recenzja

„To człowiek dokonuje wyboru, to od niego zależy, jak potoczą się jego losy.”

Spotkanie z serią diabelsko-anielską rozpoczęłam właśnie od książki „Ja, anielica”. Jest to drugi tom przygód Wiktorii Biankowskiej. Bohaterka została wplątana w nieziemską intrygę. Akcja dzieje się głownie w niebiańskiej Arkadii, choć nie brakuje wizyt w piekle czy na ziemi.

Czy Wiktorii uda się uratować świat? Czy przechytrzy diabelskie i anielskie plany?

Po przeczytaniu świetnej serii „Kwiat paproci” Katarzyny Bereniki Miszczuk, z radością sięgnęłam po książkę „Ja, anielica” i niestety odrobinę się rozczarowałam. Główna bohaterka sprawia wrażenie bardzo naiwnej, a momentami infantylnej kobiety. Autorka próbuje ją wykreować na osobę posiadająca ogromną moc, jednak Wiktoria nie potrafi działać sama. Nieporadność dziewczyny jest chwilami denerwująca.

Autorka nadaje nieziemskim istotom ludzkie cechy. Lucyfer ukazany jest, jako osoba skora do pomocy Wiktorii i Piotrusiowi, św. Piotr jako golfista. Zachowanie diabła Beletha przypomina nastoletni podryw. Tymi zabiegami byty zamieszkujące Niebo i Piekło zostają odarte ze swojej demoniczności czy boskości. Stają się zwyczajni.

Podczas lektury bardzo irytowało mnie zdrobnienie imienia Piotra, chociaż akurat pasowało do tego mężczyzny. Jest on nijaki. Autorka stanowczo za często używała również określenia „przystojny diabeł” i „Poronioni Moroni”.

Obrany przez autorkę utarty schemat, w którym wybranka walczy o losy świata nie przypadł mi do gustu. Katarzyna Berenika Miszczuk serię diabelsko-anielska napisała w młodym wieku i myślę, że może ona się spodobać młodszym czytelnikom. Ja utwierdziłam się w przekonaniu, że fantastyka nie jest gatunkiem za którym przepadam. Nie pomogła nawet próba wprowadzenia wątków romantycznych.

Jedną z zalet tej pozycji jest lekkie pióro autorki. Nie ustrzegła się przed powtórzeniami czy denerwującymi zdrobnieniami, jednak mimo to książkę czytało się dość szybko i nie sposób się było nudzić. Wartka akcja, intrygi i sporo zabawnych sytuacji powodują, że „Ja, anielica” może być dobrą lekturą na wieczór, aby oderwać się od rzeczywistości. Nie jest to ambitna historia, ale lekka powieść z odrobiną humoru.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl