Istota recenzja

"Istota" to świetna książka, podobnie jak większość które wyszły spod pióra Arno Strobela. Autor ma naturalną zdolność zaciekawiania czytelnika fabułą oraz pisania w sposób, który nie pozwala się oderwać od lektury.

Akcja, początkowo, biegnie dwutorowo. Komisarzy Seifert i Menkhoff otrzymują anonimowy telefon z informacją o porwaniu dziewczynki oraz adresem, pod którym powinni szukać rozwiązania. Gdy tam jadą, z zaskoczeniem odkrywają, że znajduje się tam Lichner, psychiatra, który przed laty został skazany za morderstwo małej dziewczynki. Tym razem osobą zaginioną jest jego dwuletnia córka. Podejrzany utrzymuje, że nie ma i nigdy nie miał dzieci. Jednak dowody i świadkowie wykazują, że kłamie.

Ten wątek splata się z wydarzeniami sprzed lat, kiedy to Lichner został skazany prawomocnym wyrokiem za morderstwo kilkuletniej dziewczynki. Ta część poświęcona jest dochodzeniu, jakie miało miejsce oraz ukazuje wątpliwości, które się pojawiały. Wtedy wszystkie dowody były poszlakowe, a sam oskarżony od samego początku twierdził, że jest niewinny.

Po latach, podczas drugiego dochodzenia na jaw wychodzą pewne okoliczności, które mogą świadczyć o tym, że w więzieniu przebywał niewinny człowiek, a morderca cieszył się wolnością. Jedynie Menkhoff nie ma wątpliwości co do winy Lichnera.

Mocny, trzymający w napięciu thriller. Pełen częstych i niespodziewanych zwrotów akcji, które wywracają wszystko do góry nogami. Emocje, dodatkowo, podkręcają świetne dialogi, potęgując i tak już szybkie tempo fabuły. W tej powieści nie ma niepotrzebnych wypełniaczy ani opisów, a akcja rozkręca się od pierwszych stron. Takiego zakończenia można się było spodziewać, choć do takie wniosku dochodzi się dopiero po przeczytaniu bardzo wielu rozdziałów.

Książka jest pełna tajemnic i niespodzianek, które nie tak łatwo wyjaśnić do końca. Gdy cieszymy się, że coś już wiemy nagle pojawiają się inne niewiadome lub dowody, które zaprzeczają wcześniejszym tezom. Tu nic nie jest takie, na jakie wygląda.

Autor po mistrzowsku buduje napięcie i nie pozwala czytelnikowi ani przez chwilę się nudzić. Zachęcam do przeczytania "Istoty".