Istota recenzja

„Istota” Arno Strobel 

Rok 2009
Telefon Bernarda Menkhoffa zadzwonił w momencie, gdy ten gotowy już był iść do domu. 
Anonimowy rozmówca poinformował go, o zniknięciu małej dziewczynki i się rozłączył. Chcąc nie chcąc, ruszył z partnerem pod podany adres. 
Rok 1994
Policjanci z wydziału zabójstw z odrazą przyglądali się zwłokom małej Julian, kto mógł zrobić coś tak okropnego? Zawinięte w folie ciało, leżało porzucone w krzakach. 
Świadek zdarzenia opowiedział jak kilkakrotnie widział jakiegoś mężczyznę, który na placu zabaw wręczał dziewczynce słodycze. 
Czy to on był sprawcą tej okrutnej zbrodni? 
Okazało się, iż tym którego widziano z dziewczynką, był psychiatra, doktor Lichner. 
Rok 2009 
Gdy przyjechali pod podany adres, drzwi otworzył im mężczyzna, a był im nie kto inny jak oskarżony i skazany za morderstwo małej Juliany, Lachner. 
Obydwaj policjanci nie mogli otrząsnąć się ze zdziwienia, a sam psychiatra, z wściekłością patrzył im w oczy. 
Gdy Menkhoff obecny przy pierwszym aresztowaniu, próbował teraz ogarnąć, o co w tym wszystkim chodzi, z centrali otrzymał informację z potwierdzeniem, że Lichner ma dwuletnią córkę. 
Gdzie ona jest?                                                                                                                                                                                                                        
Dlaczego lekarz stanowczo wypiera się posiadania jakiegokolwiek dziecka? 
Czy ktoś usiłuje go wrobić, ale jak można sfabrykować posiadanie dziecka? 
                                                                                                                                   
Arno Strobel ma taki dar, iż hipnotyzuje czytelnika w swoich powieściach, słowem, historią i narracją. Wydawało by się, że sytuacja jest prosta. Morderca, który po wyjściu z więzienia popełnia taką samą zbrodnię. Jednak u tego autora, nigdy nic nie jest takie, jakie nam się wydaje na pierwszy rzut oka. 
Polecam! 



#proszynskiiska
#renibook